Fyrirgefðu 14. júní 2011 00:01 Það er nógu þungbært að gera mistök en herfilegt að þurfa líka að biðjast fyrirgefningar. Ég átti mömmu, sem gaf engan afslátt á beiðni um fyrirgefningu. Mér varð eitt sinn á að henda snjóbolta í höfuð á stelpu úr húsinu hinum megin götunnar. Hún veinaði og beygði af og rauk inn. Mamma tók á móti mér þegar ég kom heim. Hún var alvarleg í bragði og sagði: „Sestu niður, vinur." Ég setti mig í stellingar og bjóst við hinu versta. „Konan á miðhæðinni á nítján hringdi. Hún sagði að þú hefðir kastað bolta í höfuð dóttur hennar. Stúlkan er í rúminu." Ég reyndi ekki að þræta fyrir, mamma undi undanbrögðum afar illa. „Jæja vinur. Þakka þér fyrir að segja satt. Vertu nú maður, farðu og biddu stúlkuna að fyrirgefa þér." Það var verst að verða að gera eitthvað í málinu sjálfur. Orðaskammir er hægt að afbera en erfiðara að ganga veg iðrunar. Ég velti vöngum yfir hvort ég ætti að leggja á flótta. Nei, það var víst ógerlegt því mamma var þarna í glugganum eins og alsjáandi Guðsauga og fylgdist með hverju skrefi. Undankomuleiðir voru engar. Mamman á nítján virtist hissa þegar ég kynnti mig, en sagði: „Þú mátt koma upp." Fórnarlambið var í rúminu og ég sá ekki betur en stúlkan væri að deyja. Ég hvíslaði stamandi afsökunarbeiðni. „Hvað segir þú," var spurt. Ræsking: „Fyrirgefðu, ég ætlaði ekki að meiða þig svona mikið." „Já, allt í lagi, ég skal fyrirgefa þér." Þessi ferð varð mér til visku. Snjóboltinn kom til baka með þroska. Iðrun fellur aldrei úr gildi og er forsenda þess að okkur sé fyrirgefið sem einstaklingum og full sátt náist. Skýrsla rannsóknarnefndar kirkjuþings sýnir að nokkrir aðilar gerðu mistök í meðferð kynferðisbrotamála. Fordómar, brengluð dómgreind og skortur á fagmennsku byrgðu mönnum sýn. Hópur af fólki var meðvirkur og skýrslan hefur sýnt hvernig hjarðhegðun getur orðið skelfileg. Hvað ættu mistaka-aðilar að gera? Reyna að skýra út mál sín? Nei, þeir hafa haft til þess tækifæri í samtölum og svörum til nefndarinnar. Nefndin hefur úrskurðað um mistök. Það er niðurstaðan. Maður ætlar ekki að meiða fólk hvorki með snjóboltum né með valdi eða tækjum stofnana. Kattaþvottar duga ekki heldur aðeins iðrunarganga, sem er alltaf erfið en þá verða menn að mönnum. Guð stendur í glugganum og blessar iðrunargöngur! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sr. Sigurður Árni Þórðarson Mest lesið Flokkar sem telja almenning of vitlausan til að vita hvað sé sér fyrir bestu Þórður Snær Júlíusson Skoðun Halldór 10.05.2025 Halldór Þétting í þágu hverra? Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Til hvers þá að segja satt? Pólitískt baktjaldamakk og upplýsingafölsun í Suðurnesjabæ Ari Gylfason Skoðun Aldrei aftur Halla Hrund Logadóttir Skoðun Hver á auðlindir Íslands? – Kallar á nýja og skýra löggjöf Einar G. Harðarson Skoðun Úlfar sem forðast sól! Jóna Guðbjörg Árnadóttir Skoðun Hvenær er nóg nóg? Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun POTS er ekki tískubylgja Hanna Birna Valdimarsdóttir,Hugrún Vignisdóttir Skoðun Byggðalína eða Borgarlína Guðmundur Haukur Jakobsson Skoðun
Það er nógu þungbært að gera mistök en herfilegt að þurfa líka að biðjast fyrirgefningar. Ég átti mömmu, sem gaf engan afslátt á beiðni um fyrirgefningu. Mér varð eitt sinn á að henda snjóbolta í höfuð á stelpu úr húsinu hinum megin götunnar. Hún veinaði og beygði af og rauk inn. Mamma tók á móti mér þegar ég kom heim. Hún var alvarleg í bragði og sagði: „Sestu niður, vinur." Ég setti mig í stellingar og bjóst við hinu versta. „Konan á miðhæðinni á nítján hringdi. Hún sagði að þú hefðir kastað bolta í höfuð dóttur hennar. Stúlkan er í rúminu." Ég reyndi ekki að þræta fyrir, mamma undi undanbrögðum afar illa. „Jæja vinur. Þakka þér fyrir að segja satt. Vertu nú maður, farðu og biddu stúlkuna að fyrirgefa þér." Það var verst að verða að gera eitthvað í málinu sjálfur. Orðaskammir er hægt að afbera en erfiðara að ganga veg iðrunar. Ég velti vöngum yfir hvort ég ætti að leggja á flótta. Nei, það var víst ógerlegt því mamma var þarna í glugganum eins og alsjáandi Guðsauga og fylgdist með hverju skrefi. Undankomuleiðir voru engar. Mamman á nítján virtist hissa þegar ég kynnti mig, en sagði: „Þú mátt koma upp." Fórnarlambið var í rúminu og ég sá ekki betur en stúlkan væri að deyja. Ég hvíslaði stamandi afsökunarbeiðni. „Hvað segir þú," var spurt. Ræsking: „Fyrirgefðu, ég ætlaði ekki að meiða þig svona mikið." „Já, allt í lagi, ég skal fyrirgefa þér." Þessi ferð varð mér til visku. Snjóboltinn kom til baka með þroska. Iðrun fellur aldrei úr gildi og er forsenda þess að okkur sé fyrirgefið sem einstaklingum og full sátt náist. Skýrsla rannsóknarnefndar kirkjuþings sýnir að nokkrir aðilar gerðu mistök í meðferð kynferðisbrotamála. Fordómar, brengluð dómgreind og skortur á fagmennsku byrgðu mönnum sýn. Hópur af fólki var meðvirkur og skýrslan hefur sýnt hvernig hjarðhegðun getur orðið skelfileg. Hvað ættu mistaka-aðilar að gera? Reyna að skýra út mál sín? Nei, þeir hafa haft til þess tækifæri í samtölum og svörum til nefndarinnar. Nefndin hefur úrskurðað um mistök. Það er niðurstaðan. Maður ætlar ekki að meiða fólk hvorki með snjóboltum né með valdi eða tækjum stofnana. Kattaþvottar duga ekki heldur aðeins iðrunarganga, sem er alltaf erfið en þá verða menn að mönnum. Guð stendur í glugganum og blessar iðrunargöngur!
Flokkar sem telja almenning of vitlausan til að vita hvað sé sér fyrir bestu Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Til hvers þá að segja satt? Pólitískt baktjaldamakk og upplýsingafölsun í Suðurnesjabæ Ari Gylfason Skoðun
Flokkar sem telja almenning of vitlausan til að vita hvað sé sér fyrir bestu Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Til hvers þá að segja satt? Pólitískt baktjaldamakk og upplýsingafölsun í Suðurnesjabæ Ari Gylfason Skoðun