Spurning vikunnar: Hver á að bera upp bónorðið?

Þegar kemur að þeirri stund að biðja makans, í gagnkynhneigðum samböndum, er hefðin sú í vestrænum ríkjum að karlmaðurinn biðji konunnar. Ef konan þiggur bónorðið þá er talað um að parið sé trúlofað. Trúlofun er svo tímabilið frá bónorði að giftingu en einnig hefur skapast hefð í kringum það að trúlofunartímabilið vari ekki lengur en eitt ár. 

Með breyttum tímum og auknu jafnrétti kynjanna hefur þetta viðhorf breyst og fleiri konur farnar að biðja makans. 

Sum okkar höldum samt sem áður fast í þessa hefð meðan aðrir segja það engu máli skipta hvor aðilinn beri upp bónorðið. 

Á Írlandi og Skotlandi hefur skapast sú hefð að 29. febrúar á hlaupaári sé eini dagurinn sem konur „megi“ bera upp bónorð. 

Talið er að yngra fólk sé opnara fyrir því að konan beri upp bónorðið en ef skoðaðar eru tölur frá Bandaríkjunum þá eru aðeins 5% kvenna sem biðja makans.

Makamálum langar til að heyra viðhorf lesenda Vísis til þessa málefnis og er spurning vikunnar því þessi: 

Hver á að bera upp bónorðið?

Spurningin á við um gagnkynhneigð sambönd. 

Til að athuga hvort að það sé einhver munur á viðhorfi fólks milli kynslóða eru tvær kannanir settar í loftið. 



Fyrsta könnunin er ætluð fólki UNDIR þrítugu og seinni könnunin fólki sem komið er YFIR þrítugt.