The Horror Of Dolores Roach: Súpa með öllu

Tengingin er sú að The Horror of Dolores var upprunalega einnar konu sýning sem breytt var í hlaðvarp. Þáttaröðin hefst einmitt á því að aðalpersónan talar við leikkonu sem leikur hana í einnar konu sýningu sem byggð er á hlaðvarpi. Svo er farið aftur í tímann og hlaðvarpstengingin verður að engu.

Sat af sér hvern einasta dag 

Dolores Roach er sleppt úr fangelsi eftir að hafa setið af sér hvern einasta dag dómsins, heil sextán ár. Hún heldur aftur í gamla hverfið sitt í New York sem hefur heldur betur breyst. Brúnum andlitum hefur fækkað og hvítum fjölgað svo um munar. Miðstéttarvæðingin orðin algjör.

Dolores byrjar á því að leita að gamla kærastanum sínum, Dominic, sem ekki hefur heyrst frá síðan hún var handtekin fyrir fíkniefnasölu sem þau stóðu fyrir í sameiningu. Af honum finnst þó hvorki tangur né tetur. Allslaus og án dvalarstaðar arkar hún um götur gamla hverfisins. Henni til undrunar rekst hún á matsölustað frá því í gamla daga sem enn er opinn. Þar inni finnur hún Luiz, sem hefur nú tekið við staðnum af föður sínum, en hann var unglingur þegar Dolores var handtekin.

Til allra heilla var hann bálskotinn í Dolores og hefur hrifningin lítið minnkað. Luiz þessi er stórfurðuleg týpa en býðst þó til að hýsa hana, sem Dolores neyðist til að samþykkja enda á hún ekki í önnur hús að venda. 

Það skiptast á skin og skúrir til byrja með hjá Dolores, en þegar henni dettur í hug að gerast nuddkona - eitthvað sem hún hafði stundað bak við lás og slá - fer boltinn að rúlla og dollararnir streyma inn. Fljótlega syrtir þó í álinn þegar leigusali Luiz hótar að henda honum á götuna. Til að róa mannskapinn býðst Dolores til að nudda leigusalann. Eitthvað misskilur hann boðið og telur hana bjóða upp á annars konar handverk en nudd. Við það bilast Dolores og endar á að myrða hann í köldu blóði. 

Fram að þessu atviki rennur The Horror of Dolores Roach nokkuð ljúflega niður en fatast hér flugið. Þetta er einungis vegna þess að morðið sjálft er ótrúverðugt. Þá á ég ekki við að eitthvað skorti við framkvæmd leikstjórans á því sem fyrir augu ber heldur er það handverk höfundanna sem stenst ekki kröfur. Líkt og þegar byggja á hús þurfa stoðirnar að vera styrkar, á höfundamáli kallast þetta að undirbyggja vendingar og atburði. Atvik þurfa að koma á óvart, en engu að síður vera trúverðug. Höfundum þáttanna tókst þó ekki að hafa stoðirnar nægilega sterkar í kringum þessa risastóru og mikilvægustu vendingu sögunnar. Ég hreinlega trúði því ekki að persónan væri fær um að framkvæma þennan verknað. 

Of viðkunnanleg

Þegar ég hugsa til baka rifjast upp fyrir mér tilraunir höfundanna til að gera persónuna tæpa á tauginni, sem á greinilega að vera einhvers konar undirbygging fyrir morðið. Það er því miður ekki nóg og er gjörðin ótrúverðug vegna þess. Það hefði þurft meira til.

Höfundunum er að einhverju leyti vorkunn þar sem þeim er gert að borða kökuna og geyma hana líka; þeim er gert að skapa viðkunnanlega aðalpersónu en breyta henni svo í morðingja eins og ekkert sé. Þetta eru íhlutir tveggja ólíkra sagna og dæmt til að mistakast. Ekki hjálpar val á aðalleikkonu til. Justina Machado er ótrúlega viðkunnanleg í hlutverki sínu en á stundum þvælist það fyrir. 

Kannski gengur þetta í Bandaríkjamenn, enda sú vestræna þjóð sem gengur einna best að myrða náungann, og kannski myrða þeir hann að minnsta tilefni, en hvað veit ég svo sem? Þetta gekk a.m.k. ekki frá mínum bæjardyrum séð, þar sem morð eru ekki daglegt brauð í mínu nærumhverfi. 

Fyrrnefnt morð er gott dæmi um það sem hrjáir þáttaröðina einna helst, hún er tónvillt. Líkt og einhverkonar súpa með öllu og verður því súpa af engu. Til að láta þetta ganga upp hefði The Horror of Dolores Roach þurft að vera fyndnari, en of mikið púður fer í ógeð og tilvistarkreppudrama.

Það er ekki þar með sagt að allt sem fyrir augu ber sé alslæmt, heilt yfir er hægt að hafa sæmilega ánægju af, þó höfundarnir hefðu betur ákveðið hvað tón þeir ætluðu að slá.

Það er óskandi að Stöð 2 eða Sjónvarp Símans taki hina „hlaðvarpsþættina“ Based on a True Story til sýningar, því þeir standa The Horror of Dolores Roach framar að öllu leyti. Þar er a.m.k. aktívt verið að vinna með hlaðvarpið, á meðan tengingin sem komið er á í upphafssenunnni hér, er að öllu leyti óþörf.

Niðurstaða:

The Horror of Dolores Roach byrjar ágætlega en fatast þó flugið þar sem „sjonru“ blandan virkar ekki sem skyldi.