Samkvæmt líkanreikningum Veðurstofunnar var kvikugangurinn sem myndaðist annan mars um þriggja kílómetra langur og náði frá Stóra Skógfelli að Hagafelli. Kvikan í honum liggur á 1,2 kílómetra dýpi þar sem hún er grynnst og nær niður á um 3,9 kílómetra dýpi.
Um 1,3 milljón rúmmetrar af kviku hlupu í Sundhnúksgígaröðina sem er mun minna magn kviku en í fyrri atburðum. Alls hafa um tíu milljón rúmmetrar hlaupið úr Svartsengi yfir í Sundhnúksgígaröðina.
Ekki óalgengt að kvikuhlaup endi án eldgoss
„Að öllu jöfnu leitar kvikan að auðveldustu leið til yfirborðs og erfitt að fullyrða hvað kom í veg fyrir það í þetta sinn. Um gæti verið að ræða einhverja fyrirstöðu í farvegi kvikunnar, ekki nægt magn eða þrýsting til að opna gossprungu og jafnvel samspil þessara þátta,“ kemur fram í tilkynningu frá Veðurstofunni.
Þar kemur einnig fram að ef horft er til sögu annarra eldhosahrina sé ekki óalgengt að slík kvikuhlaup endi án þess að til eldgoss komi. Til dæmis hafi á tíu ára tímabili við Kröfluelda á áttunda og níunda áratug síðustu aldar orðið 20 kvikuhlaup en aðeins níu eldgos.
„Kvikuhlaupin frá Svartsengi yfir í Sundhnúksgígaröðina eru orðin 5 talsins frá því í nóvember 2023 og 3 þeirra hafa endað með eldgosi. Ekkert er þó hægt að fullyrða á þessu stigi að atburðarásin á Reykjanesskaga komi til með að haga sér eins og umbrotin í Kröflu hvað þetta varðar.“
