„Ég get staðfest að Persónuvernd hefur borist kvörtun um þetta málefni. Það verður tekið til skoðunar hér,“ segir Helga Þórisdóttir forstjóri Persónuverndar í svari við fyrirspurn fréttastofu.
Málið varðar fund sem Ólöf óskaði eftir við Kristrúnu Frostadóttur forsætisráðherra. En hún taldi sig ekki geta unað því að Ásthildur Lóa, hafandi eignast barn þá 23 ára gömul með 16 ára tengdasyni sínum fyrrverandi, sæti sem barnamálaráðherra.
Þessi ósk hennar átti eftir að draga dilk á eftir sér. Ólöf taldi sig hafa óskað eftir trúnaði um þann fund sem aldrei varð. Áður en nokkur frétt hafði verið skrifuð um málið hringdi Ásthildur Lóa ítrekað í Ólöfu, sem taldi sig ekki hafa neitt við hana að tala. Ásthildur Lóa mætti þá heim til hennar en fékk ekki samtal við Ólöfu.
Lýsir yfir furðu með vinnubrögð ráðuneytisins
Fyrr þennan örlagaríka dag, 20. mars síðastliðinn, höfðu forystumenn ríkisstjórnarinnar, þær Kristrún, Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir og Inga Sæland ásamt Ásthildi setið langan fund um málið, „haldist í hendur“ að sögn Ingu í ræðustól Alþingis. Niðurstaða þess fundar var svo, líkt og flestir þekkja, að Ásthildur Lóa segði af sér sem ráðherra í ríkisstjórn Kristrúnar.
Ólöf ritaði síðar grein á Vísi – „Sannleikurinn í tengdamömmumálinu“ - þar sem hún fór yfir málið frá sínum bæjardyrum.
Einn angi málsins er sá að Ólöf er afar ósátt við viðbrögð forsætisráðuneytisins. Hún vill meina að trúnaður hafi verið brotinn í meðferð þess á ósk sinni um fund. Forsætisráðherra hefur hafnað því fyrir sína parta.
„Ég vil lýsa stórkostlegri furðu á vinnubrögð forsætisráðuneytisins, sem varpa líka ljósi á öryggisbresti þar innanhúss. Það liggur fyrir að ég hringdi í forsætisráðuneytið. Það gerði ég í þeim tilgangi að óska eftir upplýsingum um hvort farið væri með erindi sem þangað berast í gegnum tölvupóst sem trúnaðarmál. Svarið var já.“
Misskilningur eða trúnaðarbrestur
Og Ólöf heldur áfram að lýsa því sem hún telur ótvíræðan trúnaðarbrest:
„Ég vildi að það væri algjörlega öruggt og spurði aftur, því ég vildi ekki að þessar upplýsingar færu um borg og bý. Aftur staðfesti starfsmaðurinn það. Símtalið var fjögurra mínútna langt - hvað annað átti ég að ræða í þessar fjórar mínútur við starfsmann í símsvörun?“ sagði Ólöf meðal annars í grein sinni.
Það er þessi angi málsins sem Persónuvernd hefur nú til skoðunar en Kristrún hefur ítrekað hafnað því að um trúnaðarbrest hafi verið að ræða. Hún neitar að ræða málið frekar og hefur ekki í hyggju að biðjast afsökunar.
Misskilningurinn virðist byggjast á því að í ósk um fund, sem síðar var hafnað, fellst Ólöf á að Ásthildur Lóa sitji fundinn. Þegar aðstoðarmaður Kristrúnar, Ólafur Kjaran var að snúast um þessa ósk um fund, sýndi hann Ásthildi Lóu símanúmer viðmælandans og heimilisfang og spurði hana hvort hún kannaðist eitthvað við viðkomandi? Svo virðist sem forsætisráðuneytið telji að af því að Ólöf hafi gefið grænt ljós á að Ásthildur Lóa sæti fundinn, þá gæti ekki ríkt neinn trúnaður um hann.
