„Já, við erum öll mjög smeyk við hvað kemur í ljós þarna. Síðustu 15-18 mánuðir hafa verið gríðarlega, gríðarlega erfiðir fyrir þessi fyrirtæki, bari, veitingastaði og skemmtistaði. Það má lítið út af bregða núna til að allt fari bara í köku eins og maður segir,“ sagði Arnar Gíslason eigandi Lebowski bar og fleiri staða í miðbænum í Reykjavík síðdegis á Bylgjunni í dag.
Þórólfur Guðnason sóttvarnalæknir segist vona að gripið verði til aðgerða innanlands eins fljótt og hægt er. Hann sagðist í dag ætla að skila minnisblaði með tillögum að takmörkunum innanlands til Svandísar Svavarsdóttur heilbrigðisráðherra í dag, þar sem smituðum fjölgar hratt þessa dagana.
Ekkert hefur komið fram um hvað felist í þessum tillögum, annað en það að Þórólfur hefur sagt að hann leggi ekki til jafn harðar tillögur og áður, sökum hversu margir séu bólusettir.
Engu að síður eru skemmtistaðaeigendur uggandi yfir þeim aðgerðum sem nú vofa yfir.
„Ef að þau ætla að fara að loka á okkur með sólarhringsfyrirvara vona ég að þau verði jafn snögg að bregðast við að borga út styrki og svoleiðis svo við þurfum ekki að leggja út næstu fimm til sex mánuði þangað til við fáum einhverja styrki til baka. Ég held að það séu engin fyrirtæki sem geti gert það eins og í síðustu bylgju,“ sagði Arnar.
Skemmistaðir og barir hafa verið opnir án takmarkana í um mánuð og segir Arnar á þessum tíma hafi eigendur keyrt starfsemina upp á nýjan leik að fullu.
„Við erum að ráða inn allt og koma upp nýjum lager. Undirbúa okkur undir að við ætlum að reyna að treysta kannski á þessi bóluefni aðeins, það var upprunalega planið.
Ég vona að stjórnvöld verði mun fljótari að greiða út styrki og annað ef á það að bregðast eitthvað öðruvísi við en að sýna smá traust á þessum bóluefnum,“ sagði Arnar.
Sú bylgja sem nú er í gangi hefur meðal annars verið takin til tilfella sem komu upp á skemmistaðnum Bankastræti Club. Arnar segir að nær væri að horfa til þess hvernig veiran kemur inn í landið til þess að byrja með, frekar en að einblína hvar einstaklingar smitast af henni.
„Veiran verður ekki til þar, hún kemur í gegnum landamærin og dreifist svo út í samfélagið. Hvort sem það er út í búð, inn á spítalanum eða veitingastað eða bar. Það skiptir ekki máli hvar hún er, það er aðallega hvernig hún komst og það er í gegnum landamærin. Ég held að menn ættu frekar að tala um þau en ekki ákveðna klúbba eða bari niður í bæ.“
