„Við vorum á Akureyri, við erum í Menntaskólanum á Laugum, og ætluðum bara að keyra heim og ákváðum að fara yfir heiðina. Við vissum ekki að það væri snjór á heiðinni. Við byrjuðum að keyra og það var enginn snjór til að byrja með en þegar við vorum komin ofar var smá snjór en það virtist ekki vera mikið þannig að við keyrðum bara í það,“ segir Ísak Máni Svansson, sextán ára menntaskólanemi, sem var staddur þarna með vinum sínum þeim Ólafi Jónssyni, Hrafntinnu Máney Sindradóttur og annarri stúlku.
Krakkarnir voru á stórum jeppa og töldu enga hættu á að þau myndu festast. Ólafur hefur sjálfur stundað jeppaferðir á fjöllum en segir álagið hafa verið meira, þar sem hann ereinn í hópnum með bílpróf og bar ábyrgðina á herðum sér.
Ætluðu ekki að hjálpa einhverjum krökkum í jeppaleik
Þegar ofar á heiðina var komið dýpkaði snjórinn og svo fór að krakkarnir keyrðu út í vegkant þar sem snjórinn var minni. Það fór þó ekki betur en svo að annað afturdekkið rann út af veginum og festist í drullu í vegkantinum.
„Við reyndum að losa okkur en komumst ekkert áfram. Við vorum mjög smeyk að bíllinn myndi renna meira út af því að það var mjög há brekka þarna niður þannig að hann hefði hugsanlega bara runnið alla leið niður. Við ákváðum þá að hringja í neyðarlínuna og fá aðstoð eða fá samband við björgunarsveitina,“ segir Ísak.
Hann segir að neyðarvörðurinn hafi haft samband við björgunarsveitina Súlur á Akureyri og svarið hafi verið að hún myndi ekki taka málið að sér.
„Út af því að þau ætluðu ekki að hjálpa einhverjum krökkum uppá fjalli sem væru að leika sér. Þau sögðu við okkur að við þyrftum að redda okkur sjálf og hringja aftur í neyðarlínuna þegar við værum komin niður af fjallinu.“
Á inniskóm og í peysu uppá heiði
Krakkarnir byrjuðu á því að hringja í alla þá sem þeim datt í hug að gætu hjálpað þeim en allt kom fyrir ekki. Þau hafi þá í um hálftíma reynt að losa bílinn en afturdekkið rann bara lengra út af veginum.
„Við áttuðum okkur á því að við myndum ekkert ná að losa bílinn. Þannig að við tókum ákvörðun um að labba bara niður fjallið og hringdum þá aftur í neyðarlínuna og sögðum að við þyrftum að skilja bílinn eftir og labba niður,“ segir Ísak.
Fjórmenningarnir höfðu gert sér stutta ferð til Akureyrar með það eitt í huga að fá sér kvöldmat og voru því illa búin. Ísak var sjálfur í inniskóm og peysu og sömu sögu mátti segja um aðra í hópnum.
„Við löbbuðum í góðan klukkutíma og náðum það langt niður að það var fært fyrir pabba vinkonu okkar, sem var á fólksbíl, að komast að okkur og sækja okkur. Þá skutlaði hann okkur í sumarbústað sem fjölskyldan mín á í Vaðlaheiðinni.“
Björgunarsveitarmaður svaraði kallinu og sótti bílinn á Vaðlaheiði
Þau segjast hafa verið orðin köld og blaut þegar þau komu í sumarbústaðinn og hafi verið stórhissa á viðbrögðum viðbragðsaðila.
„Okkur fannst þetta mjög skrítið og mjög skrítið að björgunarsveitin myndi ekki hjálpa okkur því við héldum að við myndum alltaf geta hringt í björgunarsveitina ef við værum í vanda einhvers staðar uppi á fjalli. Það var mjög erfitt að hafa engann til að hjálpa okkur,“ segir Ísak.
Eftir nokkrar símhringingar í fjölskyldu og vini komust krakkarnir í samband við björgunarsveitarmann sem var tilbúinn til að hjálpa þeim að sækja bílinn af fjallinu. Hann sótti Ólaf, sem einn er sautján ára og með bílpróf í hópnum, og þeir fóru og losuðu bílinn.
Að endingu komust krakkarnir heim að Laugum, eftir um fimm klukkustunda hrakferðir. Þau segjast enn hissa á viðbrögðum neyðarlínuvarðarins, sem hafi spurt lítið um aðstæður.
„Ég held hún hafi bara litið svo á að við værum að leika okkur og reyna að festa okkur, ekki að við værum í alvöru vandræðum.“
Í svari frá lögreglunni á Akureyri við fyrirspurn fréttastofu segir að ekki hafi verið talin nein hætta á ferðum hjá krökkunum, þau hafi látið vita að þau gætu leitað í sumarbústað nærri og ákvörðun hafi verið tekin í samráði við svæðisstjórn Björgunarsveita að ekki væri þörf á að kalla þær út.
