Hugleiðing um lög versus viðhorf Matthildur Björnsdóttir skrifar 24. október 2024 18:01 Það var athyglisvert að lesa greinar Árnýjar Bjargar Blandon um stjórnmál, og Huga Þórs Grétarssonar í Vísi í dag 19. okt.2024 um að vera þolandi tálmunar, atriðin með að kjósa, og lögin í landinu. Skrif Árnýjar undirstrika þá staðreynd. Að ég hef búið í landi í 37 ár þar sem er skylda að kjósa. Hin Ástralska þjóð kaus því til vinstri síðast, eftir að hafa fengið meira en nóg af eigingirni í leiðtogum til hægri. Stefna sem alltaf virðist vilja setja peninga í vasa ríkra vina sinna. Íhalds hugsunin eins og ég hef vitnað hana mest hvar sem er í heiminum, sýnir engan áhuga né samkennd með þeim kjörum sem þegnar landsins eru að lifa við. Og hugsanir þeirra tegunda stjórnmála aðila hafa skapað. Orð Huga Þórs, virðast vera án þekkingar á því að ótal lög víða um heim voru skrifuð þannig: Að aðeins glæpir eða slæm atvik gætu hafa gerst: Ef vitni voru að þeim. Og að alla vídd vantar í að skoða slíka glæpi. Sem og erfið ferli í samböndum foreldra sem hafa skilið, og sett börn í heiminn. B0rn sem þrá og þurfa að hafa báða foreldrana í lífi sínu. En mismunandi sjónarhorn skapa stundum erfitt ástand fyrir blessuð börnin. Og þá hugsanlega ef annað foreldrið er með slæma hegðun eða erfið vandamál. Lög virðast ekki hafa verið skrifuð með tilfinningalegu sjónarhorni eða skilningi sem sést bæði í foreldra deilum um börn og um óvelkomin kynmök. Mest vantar samt kannski betri lagalega hlið í að vinna með nauðgun, en á annan hátt þjófnað. Það eru sjaldan vitni að nauðgunum, og lítill skilningur hefur verið í þeim lögum víða um heim. Ég hef séð það í slíkum málum hér í Ástralíu varðandi það hvernig þolandi bregðist við nauðgun. Sjokkið lamar heilann, hindrar tjáskipti og frystir líkamann. En lögin eigi erfitt með að ná réttlátri útkomu vegna þess að gerandi hefur yfirleitt meira skap og sterka varnarstöðu og sér sig sjaldan sem sekan. Þegar þolandinn er með óunnið sjokk í líkamanum. Bann á föður sem vill hafa börnin sín með sér, en fær það ekki, skapar auðvitað erfiðar tilfinningar. Og það hvort sem þær séu frá hollu viðhorfi eða erfiðum valda kringumstæðum. Það þarf þá margt að koma til svo að hægt sé að fá rétta hjálp. Fræðingar um erfiðar tilfinningar sýna að aðgangur að þolanda til að búast við snöggri ískaldri rökhyggju þolanda nauðgunar, er ekki það sem á að ætlast til að gerist. Né myndi það vera um ótal önnur vonbrigði og áföll. Börn í skilnuðum og frá skyndikynnum Orð Huga um tálmun þegar til dæmis kona í skilnaði neitar föður um tíma með börnum sínum, er orð sem var ekki heldur til í málinu á mínum tíma til ársins 1987. Þeir næstum fjórir áratugir virka stundum eins og það hafi verið í fornöld? Það gerðist ekki heldur í mínum skilnaði né öðrum sem ég vissi vel um. Ég sagði fyrri eiginmanni, föður barna okkar, að hann ætti að sinna þeim og verja tíma með þeim. En það gerðist bara í örfá skipti. Ég get ekki sagt neitt um þau atvik sem í dag eru séð sem tálmun. Af því að þau væru einstaklingsbundin frá skoðun á hegðun og viðhorfum föður eða móður sem sé erfitt að finna samkomulag um. En ég er viss um að slíkar kringumstæður skapi þá að ákvörðun þurfi að koma frá sálfræðingum og félagsfræðingum að koma inn í söguna, skynja og skoða allt dæmið í botn. Ég skildi við manninn af öðrum ástæðum og kringumstæðum en þeim, sem skapa það ástand. Engin slík barátta var í skilnuðum minna tíma, svo að ég hafi heyrt um. Ósamræmið í væntingum frá yfirvöldum um skyldu feðra hefur verið algerlega úr jafnvægi hvað varðar að sinna börnum sínum tilfinningalega, ekki bara að skaffa pening og veraldlegu hlutina. Ég vissi ekki heldur til þess, að það væru neinar reglur eða lög um að skipa feðrum að sinna börnum sínum eftir skilnað. Né að þeim bæri skylda til að sinna börnunum sem þeir hefðu átt hlut af að koma í heiminn. Hvort sem þeir hefðu verið í sambandi með konunni sem fæddi börn hans, eða ekki. Börnin ættu auðvitað að hafa rétt til að hafa skoðun og tilfinningu um þau atriði ef þau eru nógu gömul og geta talað. Milljónir karlmanna hafa hundsað það atriði að rækta sambönd við börn sín. Það á við um karlkyn víða um heim. Kynmök gerst, óvelkominn getnaður orðið, með þeim afleiðingum víða um heim, að þeir komust þeir upp með að láta svo við búið standa. Þeir veltu því ekki nærri alltaf fyrir sér fyrir daga DNA, hvort að afkvæmi hafi orðið til. Hvað þá að þeir fengju áhuga fyrir að komast að því. Þó voru örfá tilfelli þess sem komu upp í þáttunum „Löngu týnd fjölskylda“ frá Bretlandi. En það voru mjög fá tilfelli. Börn þeirra því upplifað djúpa höfnun frá því að vita að þau ættu föður á lífi, sem væri skítsama um þau. Það var séð meira sem skylda konunnar að sjá um þau eins og konur væru séðar meira eins og búfé en mannverur: Og það án þess að einu sinni væri hugsað hvort að hún hefði verið tilbúin að verða foreldri. Ráðríki til að takmarka tjáningu. Samt er að rofa aðeins til um það Hinn langi ósýnilegi þráður viðhorfa fyrri tíma til tilfinninga, liggja að baki svo mörgu sem enn er í gangi í mörgum samfélögum, og það líka á Íslandi. Lög þjóða, höfðu og hafa samkvæmt svo miklu í fréttum heims, verið skrifuð út frá veruleikaheimi karlkyns. Og svo á hreinu að er eingöngu frá algeru ísköldu rökhyggju og karlhormóna sjónarhorni. Þegar Goðsagnartrú og kenningar presta voru ráðandi í því hvað væri í lagi að segja um foreldra eða ættingja sína. Og það þó, að þau hafi komið sérkennilega fram með fordómum, formúlum og frá eigin fornu þolenda tilfinningum. Hegðun sem var erfitt að skilja ástæður fyrir. Hvað þá fyrir einstaklinginn að verja sig á stund og stað. Orðin Bakland, þolandi og gerandi, og tálmun. Voru ekki í málinu á mínum tíma eins og áður er nefnt. Orðið og hugtakið tálmun er sagt vera um stríð á milli foreldra um börn sín. Veruleiki sem var ekki heldur í málinu, af því að það var ekki í veruleika dæmi þjóðarinnar svo að öll þjóðin vissi. En var hugsanlega að gerast, en ekki sagt frá því í fjölmiðlum. Þau nýju orð bera í sér „Von um betri tíð með blóm í haga“ sem ég tel að Kiljan hafi sagt. Orðið Þungunar-rof er eitt slíkt orð, sem ég sé svo mikið ljúfara fyrir konur sem þurfa að upplifa það, en gamla orðið um það. Slík reynsla. Hvers sem væri sem upplifði erfið sjálf óverjanleg áföll andlegs ofbeldis. Unglingar á Laugalandi höfðu sína reynslu af slíku samkvæmt því sem greinar þeirra sýna. Atriði viðhorfa að svo margt sem fólk upplifði varð að djúpri þöggunar kröfu á okkar tímum. Þöggun sem setur þungan böggul inn í mannverur, sem þá sjálfvirkt frá undirvitundinni, sá og sér um, að líkaminn héldi reynslunni í sér. Þangað til og ef tækifæri kæmi til að leysa úr þeim málum. Mun meiri hugsunar og sálfræðilegs innsæis þarf að verða um það, svo að þau atriði verði afgreidd á besta hátt fyrir blessuð börnin. Veruleika myndir í samskiptum kynja og varðandi uppeldi barna þeirra, hafa þróast síðan að mikill hluta laga þjóða voru skrifuð. Að sjá unga feður eina með börn sín í verslunarmiðstöð sýnir að sá heimur og þau viðhorf hafa breyst að einhverju marki. Og eru að breytast meira en ég get sett fingur mína á. En gleðst yfir að vitna það sem birtist þar. Það er verið að endurskrifa lögin um slíkt hér í Ástralíu á síðustu árum, en ég get ekki sagt hvaða lög hafi verið endurskrifuð, eða hversu vel þau hafi mætt veruleika tímans. Hugleiðing Davíðs Bergmanns um lífið í grein sinni sama dag og hinna tveggja sem ég hef vitnað í, upplifði ég sem bergmál frá fyrri tímum. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langan tíma. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Mest lesið Lukka Sjálfstæðisflokksins Inga María Hlíðar Thorsteinson Skoðun Má skera börn? Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Jens er rétti maðurinn í brúna! Anton Berg Sævarsson Skoðun Reykurinn sást löngu fyrir brunann! Davíð Bergmann Skoðun Hlíðarendi – hverfið mitt Freyr Snorrason Skoðun Stuðningur fyrir börn í vanda getur verið lífsbjörg Stefán Guðbrandsson Skoðun Angist og krabbamein Auður E. Jóhannsdóttir Skoðun Strandveiðar – nýliðun hægri vinstri Steindór Ingi Kjellberg Skoðun Löggjafinn brýtur á skólabörnum (grein 1) Valdís Ingibjörg Jónsdóttir Skoðun Magnús Karl sem næsta rektor Háskóla Íslands Sólveig Ásta Sigurðardóttir,Stefanía Benónísdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Tollflokkun rifins osts: Rangfærslur og staðreyndir Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Framtíð löggæslu fínpússuð í tilraunastofunni Gaza Kristján Þór Sigurðsson skrifar Skoðun Wybory/Election/Kosningar Mateusz Gabríel K. Róbertsson skrifar Skoðun Hver er betri sem formaður Sjálfstæðisflokksins? Þórir Garðarsson skrifar Skoðun Hlíðarendi – hverfið mitt Freyr Snorrason skrifar Skoðun Rétturinn til að hafa réttindi Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Chamberlain eða Churchill leiðin? Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir skrifar Skoðun Magnús Karl sem næsta rektor Háskóla Íslands Sólveig Ásta Sigurðardóttir,Stefanía Benónísdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðisyfirvöld með í samtali um hugvíkkandi meðferðir Sara María Júlíudóttir skrifar Skoðun Flug er almenningsssamgöngur Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Barátta fyrir mannréttindum aldrei verið mikilvægari Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Löggjafinn brýtur á skólabörnum (grein 1) Valdís Ingibjörg Jónsdóttir skrifar Skoðun Strandveiðar – nýliðun hægri vinstri Steindór Ingi Kjellberg skrifar Skoðun Reykurinn sást löngu fyrir brunann! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Angist og krabbamein Auður E. Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Jens er rétti maðurinn í brúna! Anton Berg Sævarsson skrifar Skoðun Stuðningur fyrir börn í vanda getur verið lífsbjörg Stefán Guðbrandsson skrifar Skoðun Lukka Sjálfstæðisflokksins Inga María Hlíðar Thorsteinson skrifar Skoðun Silja Bára, öruggur og faglegur leiðtogi fyrir Háskóla Íslands Margrét Gíslínudóttir skrifar Skoðun Má skera börn? Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Aðför að menntakerfinu Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Er íslenska þjóðin að eldast? Þorsteinn Þorsteinsson skrifar Skoðun Áslaug Arna er framtíðin og sóknarfærið er ungt fólk Sybil Gréta Kristinsdóttir skrifar Skoðun Silja Bára, öruggur og faglegur leiðtogi fyrir Háskóla Íslands Margrét Gíslínudóttir skrifar Skoðun Hvert fer kílómetragjaldið mitt? Jokka G Birnudóttir, #2459 skrifar Skoðun Opið bréf til Nannýjar Örnu Guðmundsdóttir fulltrúa í stjórn Sambands íslenskra sveitarfélaga Jóhanna Ása Einarsdóttir,Gerður Einarsdóttir,Helga Björk Jóhannsdóttir,Margrét Skúladóttir,Bjarney Ingibjörg Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Eyðileggjandi umræða Guðný Pálsdóttir,Súsanna Margrét Gestsdóttir skrifar Skoðun Lýðræðið sigrar Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Innleiðing fjárhagskerfa skilar í 70% tilfella ekki tilætluðum árangri Stefán Ingi Arnarson skrifar Skoðun Tækifæri til að ljúka mannréttindamáli Þorsteins Pálssonar frá síðustu öld Bergur Hauksson skrifar Sjá meira
Það var athyglisvert að lesa greinar Árnýjar Bjargar Blandon um stjórnmál, og Huga Þórs Grétarssonar í Vísi í dag 19. okt.2024 um að vera þolandi tálmunar, atriðin með að kjósa, og lögin í landinu. Skrif Árnýjar undirstrika þá staðreynd. Að ég hef búið í landi í 37 ár þar sem er skylda að kjósa. Hin Ástralska þjóð kaus því til vinstri síðast, eftir að hafa fengið meira en nóg af eigingirni í leiðtogum til hægri. Stefna sem alltaf virðist vilja setja peninga í vasa ríkra vina sinna. Íhalds hugsunin eins og ég hef vitnað hana mest hvar sem er í heiminum, sýnir engan áhuga né samkennd með þeim kjörum sem þegnar landsins eru að lifa við. Og hugsanir þeirra tegunda stjórnmála aðila hafa skapað. Orð Huga Þórs, virðast vera án þekkingar á því að ótal lög víða um heim voru skrifuð þannig: Að aðeins glæpir eða slæm atvik gætu hafa gerst: Ef vitni voru að þeim. Og að alla vídd vantar í að skoða slíka glæpi. Sem og erfið ferli í samböndum foreldra sem hafa skilið, og sett börn í heiminn. B0rn sem þrá og þurfa að hafa báða foreldrana í lífi sínu. En mismunandi sjónarhorn skapa stundum erfitt ástand fyrir blessuð börnin. Og þá hugsanlega ef annað foreldrið er með slæma hegðun eða erfið vandamál. Lög virðast ekki hafa verið skrifuð með tilfinningalegu sjónarhorni eða skilningi sem sést bæði í foreldra deilum um börn og um óvelkomin kynmök. Mest vantar samt kannski betri lagalega hlið í að vinna með nauðgun, en á annan hátt þjófnað. Það eru sjaldan vitni að nauðgunum, og lítill skilningur hefur verið í þeim lögum víða um heim. Ég hef séð það í slíkum málum hér í Ástralíu varðandi það hvernig þolandi bregðist við nauðgun. Sjokkið lamar heilann, hindrar tjáskipti og frystir líkamann. En lögin eigi erfitt með að ná réttlátri útkomu vegna þess að gerandi hefur yfirleitt meira skap og sterka varnarstöðu og sér sig sjaldan sem sekan. Þegar þolandinn er með óunnið sjokk í líkamanum. Bann á föður sem vill hafa börnin sín með sér, en fær það ekki, skapar auðvitað erfiðar tilfinningar. Og það hvort sem þær séu frá hollu viðhorfi eða erfiðum valda kringumstæðum. Það þarf þá margt að koma til svo að hægt sé að fá rétta hjálp. Fræðingar um erfiðar tilfinningar sýna að aðgangur að þolanda til að búast við snöggri ískaldri rökhyggju þolanda nauðgunar, er ekki það sem á að ætlast til að gerist. Né myndi það vera um ótal önnur vonbrigði og áföll. Börn í skilnuðum og frá skyndikynnum Orð Huga um tálmun þegar til dæmis kona í skilnaði neitar föður um tíma með börnum sínum, er orð sem var ekki heldur til í málinu á mínum tíma til ársins 1987. Þeir næstum fjórir áratugir virka stundum eins og það hafi verið í fornöld? Það gerðist ekki heldur í mínum skilnaði né öðrum sem ég vissi vel um. Ég sagði fyrri eiginmanni, föður barna okkar, að hann ætti að sinna þeim og verja tíma með þeim. En það gerðist bara í örfá skipti. Ég get ekki sagt neitt um þau atvik sem í dag eru séð sem tálmun. Af því að þau væru einstaklingsbundin frá skoðun á hegðun og viðhorfum föður eða móður sem sé erfitt að finna samkomulag um. En ég er viss um að slíkar kringumstæður skapi þá að ákvörðun þurfi að koma frá sálfræðingum og félagsfræðingum að koma inn í söguna, skynja og skoða allt dæmið í botn. Ég skildi við manninn af öðrum ástæðum og kringumstæðum en þeim, sem skapa það ástand. Engin slík barátta var í skilnuðum minna tíma, svo að ég hafi heyrt um. Ósamræmið í væntingum frá yfirvöldum um skyldu feðra hefur verið algerlega úr jafnvægi hvað varðar að sinna börnum sínum tilfinningalega, ekki bara að skaffa pening og veraldlegu hlutina. Ég vissi ekki heldur til þess, að það væru neinar reglur eða lög um að skipa feðrum að sinna börnum sínum eftir skilnað. Né að þeim bæri skylda til að sinna börnunum sem þeir hefðu átt hlut af að koma í heiminn. Hvort sem þeir hefðu verið í sambandi með konunni sem fæddi börn hans, eða ekki. Börnin ættu auðvitað að hafa rétt til að hafa skoðun og tilfinningu um þau atriði ef þau eru nógu gömul og geta talað. Milljónir karlmanna hafa hundsað það atriði að rækta sambönd við börn sín. Það á við um karlkyn víða um heim. Kynmök gerst, óvelkominn getnaður orðið, með þeim afleiðingum víða um heim, að þeir komust þeir upp með að láta svo við búið standa. Þeir veltu því ekki nærri alltaf fyrir sér fyrir daga DNA, hvort að afkvæmi hafi orðið til. Hvað þá að þeir fengju áhuga fyrir að komast að því. Þó voru örfá tilfelli þess sem komu upp í þáttunum „Löngu týnd fjölskylda“ frá Bretlandi. En það voru mjög fá tilfelli. Börn þeirra því upplifað djúpa höfnun frá því að vita að þau ættu föður á lífi, sem væri skítsama um þau. Það var séð meira sem skylda konunnar að sjá um þau eins og konur væru séðar meira eins og búfé en mannverur: Og það án þess að einu sinni væri hugsað hvort að hún hefði verið tilbúin að verða foreldri. Ráðríki til að takmarka tjáningu. Samt er að rofa aðeins til um það Hinn langi ósýnilegi þráður viðhorfa fyrri tíma til tilfinninga, liggja að baki svo mörgu sem enn er í gangi í mörgum samfélögum, og það líka á Íslandi. Lög þjóða, höfðu og hafa samkvæmt svo miklu í fréttum heims, verið skrifuð út frá veruleikaheimi karlkyns. Og svo á hreinu að er eingöngu frá algeru ísköldu rökhyggju og karlhormóna sjónarhorni. Þegar Goðsagnartrú og kenningar presta voru ráðandi í því hvað væri í lagi að segja um foreldra eða ættingja sína. Og það þó, að þau hafi komið sérkennilega fram með fordómum, formúlum og frá eigin fornu þolenda tilfinningum. Hegðun sem var erfitt að skilja ástæður fyrir. Hvað þá fyrir einstaklinginn að verja sig á stund og stað. Orðin Bakland, þolandi og gerandi, og tálmun. Voru ekki í málinu á mínum tíma eins og áður er nefnt. Orðið og hugtakið tálmun er sagt vera um stríð á milli foreldra um börn sín. Veruleiki sem var ekki heldur í málinu, af því að það var ekki í veruleika dæmi þjóðarinnar svo að öll þjóðin vissi. En var hugsanlega að gerast, en ekki sagt frá því í fjölmiðlum. Þau nýju orð bera í sér „Von um betri tíð með blóm í haga“ sem ég tel að Kiljan hafi sagt. Orðið Þungunar-rof er eitt slíkt orð, sem ég sé svo mikið ljúfara fyrir konur sem þurfa að upplifa það, en gamla orðið um það. Slík reynsla. Hvers sem væri sem upplifði erfið sjálf óverjanleg áföll andlegs ofbeldis. Unglingar á Laugalandi höfðu sína reynslu af slíku samkvæmt því sem greinar þeirra sýna. Atriði viðhorfa að svo margt sem fólk upplifði varð að djúpri þöggunar kröfu á okkar tímum. Þöggun sem setur þungan böggul inn í mannverur, sem þá sjálfvirkt frá undirvitundinni, sá og sér um, að líkaminn héldi reynslunni í sér. Þangað til og ef tækifæri kæmi til að leysa úr þeim málum. Mun meiri hugsunar og sálfræðilegs innsæis þarf að verða um það, svo að þau atriði verði afgreidd á besta hátt fyrir blessuð börnin. Veruleika myndir í samskiptum kynja og varðandi uppeldi barna þeirra, hafa þróast síðan að mikill hluta laga þjóða voru skrifuð. Að sjá unga feður eina með börn sín í verslunarmiðstöð sýnir að sá heimur og þau viðhorf hafa breyst að einhverju marki. Og eru að breytast meira en ég get sett fingur mína á. En gleðst yfir að vitna það sem birtist þar. Það er verið að endurskrifa lögin um slíkt hér í Ástralíu á síðustu árum, en ég get ekki sagt hvaða lög hafi verið endurskrifuð, eða hversu vel þau hafi mætt veruleika tímans. Hugleiðing Davíðs Bergmanns um lífið í grein sinni sama dag og hinna tveggja sem ég hef vitnað í, upplifði ég sem bergmál frá fyrri tímum. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langan tíma.
Magnús Karl sem næsta rektor Háskóla Íslands Sólveig Ásta Sigurðardóttir,Stefanía Benónísdóttir Skoðun
Skoðun Magnús Karl sem næsta rektor Háskóla Íslands Sólveig Ásta Sigurðardóttir,Stefanía Benónísdóttir skrifar
Skoðun Heilbrigðisyfirvöld með í samtali um hugvíkkandi meðferðir Sara María Júlíudóttir skrifar
Skoðun Barátta fyrir mannréttindum aldrei verið mikilvægari Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Silja Bára, öruggur og faglegur leiðtogi fyrir Háskóla Íslands Margrét Gíslínudóttir skrifar
Skoðun Silja Bára, öruggur og faglegur leiðtogi fyrir Háskóla Íslands Margrét Gíslínudóttir skrifar
Skoðun Opið bréf til Nannýjar Örnu Guðmundsdóttir fulltrúa í stjórn Sambands íslenskra sveitarfélaga Jóhanna Ása Einarsdóttir,Gerður Einarsdóttir,Helga Björk Jóhannsdóttir,Margrét Skúladóttir,Bjarney Ingibjörg Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Innleiðing fjárhagskerfa skilar í 70% tilfella ekki tilætluðum árangri Stefán Ingi Arnarson skrifar
Skoðun Tækifæri til að ljúka mannréttindamáli Þorsteins Pálssonar frá síðustu öld Bergur Hauksson skrifar
Magnús Karl sem næsta rektor Háskóla Íslands Sólveig Ásta Sigurðardóttir,Stefanía Benónísdóttir Skoðun