Gísli Dan Rúnarsson, starfsmaður pitsustaðarins Blackbox í Borgartúni, segir fulltrúa hópsins hafa hringt á undan sér með um hálftíma fyrirvara, og látið vita að von væri á hundrað manns á staðinn. Skömmu síðar hafi um hundrað manns mætt í tveimur jafnstórum hópum, líklega hvor úr sinni rútunni. Myndband sem fréttastofa fékk sent frá gærkvöldinu staðfestir að minnst hluti hópsins úr Staðarskála var staddur á Blackbox í gær.
„Það byrjaði einn náungi á því að koma og pantaði nokkrar pitsur fyrir hópinn, sem við sögðum að væri ekki nóg fyrir fimmtíu manns. Hann ákvað að treysta sinni dómgreind. Við gerðum þessar pitsur tilbúnar, búið að leggja á borð fyrir hópinn og svo eru þau alltaf að koma og panta sér meira. Sem er ekkert mál, við græjum það alveg, en þetta var endalaust,“ segir Gísli.
Vildu alltaf meira
Gísli segir stóran hluta hópsins hafa sýnt af sér mikinn dónaskap.
„Þegar maður kom inn í salinn til að færa þeim eitthvað var alltaf verið að góla á okkur að koma með meira af einhverju; sósu, nachos eða hvað sem er,“ segir Gísli.
„Gaurinn sem var yfir hópnum, hann stóð yfir okkur á meðan við vorum að gera pitsurnar, drullaði yfir okkur og sagði okkur hvernig við ættum að gera hlutina,“ segir Gísli.
Aðrir kúnnar hafi borið skarðan hlut frá borði þetta kvöld, þar sem ferðamannahópurinn hafi talið að sínar pantanir, sem mölluðu inn allt kvöldið, væru alltaf í forgangi.
„Við áttum alltaf að gera þeirra pantanir fyrst.“
Vaðið í kælinn
Þegar hér er komið sögu er Gísli ekki enn tæmdur af raunum gærkvöldsins.
„Í byrjun kvölds spurði einn hvort hann mætti fara í kælinn þar sem tveggja lítra gosið er geymt. Ég sagði bara já, þú getur náð þér í svoleiðis. Kælirinn er sem sagt bak við afgreiðsluborðið. Heyrðu, svo heyri ég það að þau eru öll farin að ganga í kælinn án þess að láta okkur vita. Sama með sósurnar. Þau enda á að taka sósubrúsa af vinnuborði fyrir starfsmenn og hafa bara fyrir sig.“
Þegar loksins hafi komið að því að gera upp, og þar með kveðja matargestina, hafi reynst mjög erfitt að átta sig á því um hversu mikið ætti að rukka.
„Við vissum ekkert hversu mikið þau tóku. Þau gengu bara í þetta sjálf og við vissum ekkert hvernig við ættum að meta þetta.“
Bað um afslátt og uppskar mikinn hlátur
Maðurinn sem áður var nefndur til sögunnar, sem sagður er hafa staðið yfir starfsfólki og gólað á það, hafi síðan borið upp nokkuð spaugilega fyrirspurn þegar verið var að gera upp.
„Hann þorði að að spyrja vaktstjórann af hverju hann fengi ekki afslátt. Það var bara hlegið í andlitið á honum, þetta var galið. Þetta var gaurinn sem var búinn að vera að drulla yfir alla, stóð yfir manni með pitsu í hægri, kjamsandi á henni og að biðja um meira á sama tíma.“
Það má heyra á Gísla að honum hafi verið nokkuð létt þegar hópurinn yfirgaf loks staðinn rétt fyrir klukkan tíu, eftir um þriggja tíma kvöldverðarveislu í Borgartúninu, og tæpum klukkutíma eftir að eldhús staðarins lokaði.
„Þetta er fyndið eftir á, en þetta var ótrúlega pirrandi meðan á þessu stóð.“
