Þeim er illa við hreingerningar Jóhann Hauksson skrifar 5. febrúar 2013 15:43 Við lifum tíma þar sem fréttaflutningur verður æ persónulegri og ágengari um einkahagi manna. Áhuginn á málefnum og hugmyndafræði virðist vera í öfugu hlutfalli við þetta. Þjóðmálaskýringar „the usual suspects" í fjölmiðlunum eftir nýafstaðið formannskjör í Samfylkingunni ber öll þessi einkenni. Má ég nefna dæmi. Sturla Böðvarsson fyrrum ráðherra á vegum Sjálfstæðisflokksins skrifar pistla í Pressuna. Beygður eftir hreingerningar núverandi ríkisstjórnar á hruni og subbuskap sjálfstæðismanna segir hann í síðasta pistli: „Vonandi tekst nýjum formanni Samfylkingarinnar, Árna Páli Árnasyni, að breyta aðstæðum á vettvangi stjórnmálanna og víkja frá arfleifð hefndar og haturs sem hefur ríkt í ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur." Og bætir svo við: „Heift og hatur hefur ráðið för og árangur okkar sem þjóðar er eftir því. Tíma og fjármunum er sóað í gæluverkefni og meinlokur forustumanna stjórnarflokkanna sem ekkert koma við endurreisn. Lengst var gengið í Landsdómsmálinu þegar Geir H. Haarde var einn ákærður og Jóhanna Sigurðardóttir sem var ráðherra í ríkisstjórninni hjá Geir lagðist gegn því að ákæran gegn Geir yrði dregin til baka þegar tækifæri gafst." Sem sagt: Sturlu er ekki efst í huga uppbygging í kjölfar hruns í boði Sjálfstæðisflokksins heldur er honum efst í huga vinur og flokksbróðir sem hlaut áminnigu fyrir vanrækslu. Versta voðaverk Jóhönnu snéri að persónu Geirs H. Haarde. Fyrst eru það hagsmunir innvígðra og svo kemur að almenningi (kannski). Úlfar í sauðagæru Á Evrópuvaktinni hamast Styrmir Gunnarsson og Björn Bjarnason við að skapa sundrungu innan Samfylkingarinnar og etja Árna Páli gegn Jóhönnu, sitjandi forsætisráðherra og samherja hans. Þarf hann ekki að fá ráðherrastólinn sinn aftur í þrjá mánuði? Þreyttir eru þeir og vígamóðir karlarnir. En eru Styrmir, Björn, Helgi Magnússon og allir hinir sjálfstæðismennirnir ekki alveg mátulega miklir vinir Árna Páls meðan það hentar eða þar til Árni Páll herðir að þeim í ESB-málunum? Í Hádegismóum er Bjarni Benediktsson formaður Flokksins tekinn tali og hann túlkar orð nýkjörins formanns Samfylkingarinnar á þann veg að stjórnarflokkarnir hafi verið í stríði en ekki stjórnarandstaðan: „Það hefur ekki staðið á okkur í stjórnarandstöðunni að eiga samstarf um skynsamlegar lausnir." Það er nefnilega það. Skynsamlegar lausnir á skilmálum Flokksins? Á skilmálum gamla Íslands? Ég er æði hræddur um að refir Flokksins hafi misskilið nýjan formann Samfylkingarinnar eitthvað. Fyrir nú utan það að öfugmæli Bjarna formanns er eins tært og skiljanlegt og verða má. Það er varnarlið gamla Íslands í Sjálfstæðisflokknum sem sífellt kastar stríðshanskanum og leggur stein í götu nær allra mála. Þingflokkur hans nýtur stuðnings stofnana og samtaka í okkar litla þjóðfélagi sem enn eru fóðruð að innan með gildum hrunverja. Ég segi þetta og get ekki annað, viðbúinn því að Guðmundur Steingrímsson og Róbert Marshall segi með sínum nýja stíl og sínu nýja sniði að hér falli ég í sömu gömlu gryfju átakanna og menn vilja nú reyna að forðast. (Það er auðvitað kristilegt að rétta hinn vangann en hafa boðskap Hávamála um að gjalda líku líkt að engu.) Þeim, skal refsað Reynslan víða um heim er sú að ríkisstjórnum, sem taka við stjórnartaumum í miklum efnahagslægðum eða kreppum, er refsað af kjósendum. Niðurstöður fylgiskannanna koma að því leyti ekkert á óvart. En raunverulegum sökudólgum er einnig refsað; Sjálfstæðisflokkurinn mátti þola sína mestu niðurlægingu fyrr og síðar í þingkosningunum í apríl árið 2009. Fianna Fáil, einskonar sjálfstæðisflokkur Íra, hlaut aðeins liðlega 17 prósenta fylgi í þingkosningunum á Írlandi árið 2011 en hafði vanist því í 80 ár að vera með 40 til 50 prósenta fylgi og oftast nær með hönd á stjórnartaumunum. Árið 2013 eru Samfylkingin og VG í þeirri stöðu að vera stjórnarflokkar í furðu góðu efnahagsástandi í kjölfar hallæris sem lagður var grunnur að í valdatíð Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks. Fyrir það skal refsað. Ekki nóg með það, því svo virðist sem stjórnarflokkarnir þurfi ráðningu líkt og Sjáflstæðisflokkurinn 2009. Hver er þá raunveruleg sök núverandi stjórnarflokka, Samfylkingarinnar og VG? Að hagvöxtur er bærilegur og meiri en mjög víða? Að atvinnuleysi mældist 4,7% nú síðast? Að fleiri flytja nú til landsins en frá því? Að dregið hefur hraðar úr ójöfnuði hér á landi en nokkurs staðar á byggðu bóli? Að hvergi er minni hætta á fátækt og félagslegri einangrun? Að skuldir heimila hafa lækkað og eru nú svipaðar og árið 2007 sem hlutfall af landsframleiðslu? Að sanngjarnt veiðigjald hefur verið lagt á útgerðina sem fékk að njóta gengishruns krónunnar á kostnað heimilanna árum saman? Að lífeyrisforréttindi ráðherra, forseta, dómara og þingmanna hafa verið afnumin? Að bankarnir voru endurræstir fyrir 250 milljörðum króna lægri upphæð en upphaflega var gert ráð fyrir? Að ráðuneytum og ráðherrum hefur verið fækkað? Að ráðherrum og starfsmönnum stjórnarráðsins hafa verið settar siðareglur? Að gengið hefur verið lengra en nokkru sinni fyrr í lýðveldissögunni í endurskoðun stjórnarskrárinnar? Að í fjögur ár samfellt hefur jafnrétti hvergi mælst meira á byggðu bóli en á Íslandi? Að hafa fengið rammaáætlun um nýtingu og vernd landsvæða samþykkta eftir áralangt þref? Að hafa dregið hratt úr halla ríkissjóðs eftir hrun; úr 216 milljörðum árið 2008 í innan við 4 milljarða króna árið 2013. Hvar er þeirra eigin stefna? Þessi árangur er aðeins hluti þess sem áorkað hefur verið á kjörtímabilinu. Hann hefur ekkert með hefnd og hatur að gera heldur almannahagsmuni. Allir hugsandi menn vita að Jóhanna Sigurðardóttir varð forsætisráðherra fyrir fjórum árum vegna þess að hún hafði allan sinn feril talað fyrir almannahagsmunum og gegn sérhagsmunastjórnmálum. Allir hugsandi menn vita að nýkjörinn formaður Samfylkingarinnar talar fyrir almannahagsmunum, berst fyrir grundvallargildum jafnaðarmanna og er ekki til sölu fyrir mikilvægustu stefnumál þeirra. Sem fyrr lætur hann ekki persónu sína þvælast fyrir í þeim efnum. Þess þarf nýkjörinn formaður Samfylkingarinnar ekki. Þetta mega menn eins og Helgi Magnússon hafa í huga næst þegar hann og aðrir sjálfstæðismenn reyna að gera út á Samfyklinguna. Þeir ættu að skammast til að setja fram efnahagsmálastefnu sjálfir sem hægt er að ræða um við aðra. Jóhann Hauksson Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jóhann Hauksson Mest lesið Braggablús Ölmu Eyþór Kristleifsson Skoðun Heilbrigðiskerfi framtíðarinnar Victor Guðmundsson Skoðun Kosningabaráttan er kostuð af þér Ragnar Sigurður Kristjánsson Skoðun Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Af hverju ætti ég að standa með kennurum? Stefán Birgir Jóhannesson Skoðun Er „woke-ismi“ genginn of langt? Tanja Mjöll Ísfjörð Magnúsdóttir Skoðun Vók er vont – frambjóðandi XL kærður til lögreglu Kári Allansson Skoðun Helvítis Píratarnir Unnar Þór Sæmundsson Skoðun Veldu Viðreisn Katrín Sigríður J Steingrímsdóttir Skoðun Dýrkeypt jólagjöf Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Flokkur í felulitum Björn Gíslason skrifar Skoðun Augljós og sýnilegur ávinningur í styttingu biðlista Jóhann F K Arinbjarnarson skrifar Skoðun Staðreyndir í útlendingamálum Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Rangfærslur um ferðaþjónustuna Pétur Óskarsson skrifar Skoðun Framtíð án sleggju: Vaxtalækkanir og skattalækkanir í þágu heimilanna Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Við erum hér fyrir þig Elvar Eyvindsson,Guðbjörg Elísa Hafsteinsdóttir,Bogi Kristjánsson skrifar Skoðun Vók er vont – frambjóðandi XL kærður til lögreglu Kári Allansson skrifar Skoðun Þetta kostar Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Þrífætta svínið og auðlindarentan Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Er nóg að bara brjóta land? Þorvaldur Rúnarsson skrifar Skoðun Íslensk ferðaþjónusta til framtíðar: Næstu skref Lilja Dögg Alfreðsdóttir skrifar Skoðun Að kjósa taktískt Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Að standa vörð um þjóðina Eiríkur S. Svavarsson skrifar Skoðun Jöfn tækifæri í boði Sjálfstæðisflokksins Snorri Ingimarsson skrifar Skoðun Íslendingar, ekki vera fávitar! Tómas Ellert Tómasson skrifar Skoðun Náttúran er stærsta kosningamálið Skúli Skúlason skrifar Skoðun Ásýnd spillingar Jón Ármann Steinsson skrifar Skoðun Pólitík í pípunum Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Veldu Viðreisn Katrín Sigríður J Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Hugsi eftir íbúafund gærdagsins Jón Hjörleifur Stefánsson skrifar Skoðun Framtíðin er í húfi Ásmundur Einar Daðason skrifar Skoðun Drodzy Polacy Jóhann Karl Sigurðsson skrifar Skoðun Fáránleg fjármálastjórn Sigurður Oddsson skrifar Skoðun Fyrirsjáanleiki fyrir ferðaþjónustuna Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Sjávarútvegurinn - Unga fólkið er framtíðin Arnar Jónsson,Hreinn Pétursson skrifar Skoðun Hver verða lykilgildin í næsta stjórnarsáttmála? Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Ungt fólk í Hafnarfirði stendur með Rósu Guðbjartsdóttur Hópur ungs fólks í Hafnarfirði skrifar Skoðun Kjósum frið Guttormur Þorsteinsson skrifar Skoðun Af hverju kýs ég frjálslyndi og frelsi? Thelma Rut Haukdal Magnúsdóttir skrifar Skoðun Píratar, frumkvöðlar í íslenskum stjórnmálum Helga Völundardóttir skrifar Sjá meira
Við lifum tíma þar sem fréttaflutningur verður æ persónulegri og ágengari um einkahagi manna. Áhuginn á málefnum og hugmyndafræði virðist vera í öfugu hlutfalli við þetta. Þjóðmálaskýringar „the usual suspects" í fjölmiðlunum eftir nýafstaðið formannskjör í Samfylkingunni ber öll þessi einkenni. Má ég nefna dæmi. Sturla Böðvarsson fyrrum ráðherra á vegum Sjálfstæðisflokksins skrifar pistla í Pressuna. Beygður eftir hreingerningar núverandi ríkisstjórnar á hruni og subbuskap sjálfstæðismanna segir hann í síðasta pistli: „Vonandi tekst nýjum formanni Samfylkingarinnar, Árna Páli Árnasyni, að breyta aðstæðum á vettvangi stjórnmálanna og víkja frá arfleifð hefndar og haturs sem hefur ríkt í ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur." Og bætir svo við: „Heift og hatur hefur ráðið för og árangur okkar sem þjóðar er eftir því. Tíma og fjármunum er sóað í gæluverkefni og meinlokur forustumanna stjórnarflokkanna sem ekkert koma við endurreisn. Lengst var gengið í Landsdómsmálinu þegar Geir H. Haarde var einn ákærður og Jóhanna Sigurðardóttir sem var ráðherra í ríkisstjórninni hjá Geir lagðist gegn því að ákæran gegn Geir yrði dregin til baka þegar tækifæri gafst." Sem sagt: Sturlu er ekki efst í huga uppbygging í kjölfar hruns í boði Sjálfstæðisflokksins heldur er honum efst í huga vinur og flokksbróðir sem hlaut áminnigu fyrir vanrækslu. Versta voðaverk Jóhönnu snéri að persónu Geirs H. Haarde. Fyrst eru það hagsmunir innvígðra og svo kemur að almenningi (kannski). Úlfar í sauðagæru Á Evrópuvaktinni hamast Styrmir Gunnarsson og Björn Bjarnason við að skapa sundrungu innan Samfylkingarinnar og etja Árna Páli gegn Jóhönnu, sitjandi forsætisráðherra og samherja hans. Þarf hann ekki að fá ráðherrastólinn sinn aftur í þrjá mánuði? Þreyttir eru þeir og vígamóðir karlarnir. En eru Styrmir, Björn, Helgi Magnússon og allir hinir sjálfstæðismennirnir ekki alveg mátulega miklir vinir Árna Páls meðan það hentar eða þar til Árni Páll herðir að þeim í ESB-málunum? Í Hádegismóum er Bjarni Benediktsson formaður Flokksins tekinn tali og hann túlkar orð nýkjörins formanns Samfylkingarinnar á þann veg að stjórnarflokkarnir hafi verið í stríði en ekki stjórnarandstaðan: „Það hefur ekki staðið á okkur í stjórnarandstöðunni að eiga samstarf um skynsamlegar lausnir." Það er nefnilega það. Skynsamlegar lausnir á skilmálum Flokksins? Á skilmálum gamla Íslands? Ég er æði hræddur um að refir Flokksins hafi misskilið nýjan formann Samfylkingarinnar eitthvað. Fyrir nú utan það að öfugmæli Bjarna formanns er eins tært og skiljanlegt og verða má. Það er varnarlið gamla Íslands í Sjálfstæðisflokknum sem sífellt kastar stríðshanskanum og leggur stein í götu nær allra mála. Þingflokkur hans nýtur stuðnings stofnana og samtaka í okkar litla þjóðfélagi sem enn eru fóðruð að innan með gildum hrunverja. Ég segi þetta og get ekki annað, viðbúinn því að Guðmundur Steingrímsson og Róbert Marshall segi með sínum nýja stíl og sínu nýja sniði að hér falli ég í sömu gömlu gryfju átakanna og menn vilja nú reyna að forðast. (Það er auðvitað kristilegt að rétta hinn vangann en hafa boðskap Hávamála um að gjalda líku líkt að engu.) Þeim, skal refsað Reynslan víða um heim er sú að ríkisstjórnum, sem taka við stjórnartaumum í miklum efnahagslægðum eða kreppum, er refsað af kjósendum. Niðurstöður fylgiskannanna koma að því leyti ekkert á óvart. En raunverulegum sökudólgum er einnig refsað; Sjálfstæðisflokkurinn mátti þola sína mestu niðurlægingu fyrr og síðar í þingkosningunum í apríl árið 2009. Fianna Fáil, einskonar sjálfstæðisflokkur Íra, hlaut aðeins liðlega 17 prósenta fylgi í þingkosningunum á Írlandi árið 2011 en hafði vanist því í 80 ár að vera með 40 til 50 prósenta fylgi og oftast nær með hönd á stjórnartaumunum. Árið 2013 eru Samfylkingin og VG í þeirri stöðu að vera stjórnarflokkar í furðu góðu efnahagsástandi í kjölfar hallæris sem lagður var grunnur að í valdatíð Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks. Fyrir það skal refsað. Ekki nóg með það, því svo virðist sem stjórnarflokkarnir þurfi ráðningu líkt og Sjáflstæðisflokkurinn 2009. Hver er þá raunveruleg sök núverandi stjórnarflokka, Samfylkingarinnar og VG? Að hagvöxtur er bærilegur og meiri en mjög víða? Að atvinnuleysi mældist 4,7% nú síðast? Að fleiri flytja nú til landsins en frá því? Að dregið hefur hraðar úr ójöfnuði hér á landi en nokkurs staðar á byggðu bóli? Að hvergi er minni hætta á fátækt og félagslegri einangrun? Að skuldir heimila hafa lækkað og eru nú svipaðar og árið 2007 sem hlutfall af landsframleiðslu? Að sanngjarnt veiðigjald hefur verið lagt á útgerðina sem fékk að njóta gengishruns krónunnar á kostnað heimilanna árum saman? Að lífeyrisforréttindi ráðherra, forseta, dómara og þingmanna hafa verið afnumin? Að bankarnir voru endurræstir fyrir 250 milljörðum króna lægri upphæð en upphaflega var gert ráð fyrir? Að ráðuneytum og ráðherrum hefur verið fækkað? Að ráðherrum og starfsmönnum stjórnarráðsins hafa verið settar siðareglur? Að gengið hefur verið lengra en nokkru sinni fyrr í lýðveldissögunni í endurskoðun stjórnarskrárinnar? Að í fjögur ár samfellt hefur jafnrétti hvergi mælst meira á byggðu bóli en á Íslandi? Að hafa fengið rammaáætlun um nýtingu og vernd landsvæða samþykkta eftir áralangt þref? Að hafa dregið hratt úr halla ríkissjóðs eftir hrun; úr 216 milljörðum árið 2008 í innan við 4 milljarða króna árið 2013. Hvar er þeirra eigin stefna? Þessi árangur er aðeins hluti þess sem áorkað hefur verið á kjörtímabilinu. Hann hefur ekkert með hefnd og hatur að gera heldur almannahagsmuni. Allir hugsandi menn vita að Jóhanna Sigurðardóttir varð forsætisráðherra fyrir fjórum árum vegna þess að hún hafði allan sinn feril talað fyrir almannahagsmunum og gegn sérhagsmunastjórnmálum. Allir hugsandi menn vita að nýkjörinn formaður Samfylkingarinnar talar fyrir almannahagsmunum, berst fyrir grundvallargildum jafnaðarmanna og er ekki til sölu fyrir mikilvægustu stefnumál þeirra. Sem fyrr lætur hann ekki persónu sína þvælast fyrir í þeim efnum. Þess þarf nýkjörinn formaður Samfylkingarinnar ekki. Þetta mega menn eins og Helgi Magnússon hafa í huga næst þegar hann og aðrir sjálfstæðismenn reyna að gera út á Samfyklinguna. Þeir ættu að skammast til að setja fram efnahagsmálastefnu sjálfir sem hægt er að ræða um við aðra. Jóhann Hauksson
Skoðun Framtíð án sleggju: Vaxtalækkanir og skattalækkanir í þágu heimilanna Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Við erum hér fyrir þig Elvar Eyvindsson,Guðbjörg Elísa Hafsteinsdóttir,Bogi Kristjánsson skrifar
Skoðun Ungt fólk í Hafnarfirði stendur með Rósu Guðbjartsdóttur Hópur ungs fólks í Hafnarfirði skrifar