„Fyrirgefið, það er bannað að vera með bíl í lausagangi“ Ole Anton Bieltvedt skrifar 26. september 2019 09:00 Eins og ég hef stundum nefnt, flutti ég með fjölskyldunni – eiginkonu og fjórum fjórfættum sonum, þeir tvífættu voru allir flognir úr hreiðrinu - til Þýzkalands 1989. Stuttu eftir að við vorum búin að koma okkur fyrir, keyrði ég frúna í búð, þar sem okkur vantaði eitthvað smáræði. Ég er enginn sérstakur búðarmaður, og beið því bara út í bíl. Með bílinn í gangi, eins og ég gerði á á Fróni. Svona gamall vani. Engin ástæða til að drepa á honum fyrir nokkrar mínútur. Eldri maður, vingjarnlegur og kurteis, bankaði þá lauslega í bílrúðuna hjá mér, sem ég opnaði með bros á vör. Ávarpaði hann mig með „Guten Tag“ og sagði svo þessi orð, sem eru í fyrirsögninni, auðvitað á Þýzku. Þjóðverjar þéra. „Nú er það“, svaraði ég undrandi - líka á Þýzku. Hvað var maðurinn eiginlega að fara, og, hvers konar afskiptasemi var þetta eiginlega? Síðan hefur mikið vatn runnið til sjávar, og menn og málleysingjar hafa lært ýmislegt, sem þeir kunnu ekki fyrir. Þegar við hleyptum hundunum fjórum fyrst út í garðinn í kringum húsið, urðu þeir nær óðir af æsingi; það var ný og áður óþekkt lykt í grasi, gróðri og runnum. Einhver óþekkt og furðuleg dýr á stjái. Hvað var eiginlega að ske? Fyrir mönnum, var loftmengun auðvitað málið, líka fyrir 30 árum. Þegar maður varð að bíða við járnbrautarteina, meðan lest fór hjá, varð skilyrðislaust að drepa á bílnum. Svona var þetta í Þýzkalandi. 1989. Á dögunum var ég í mínum morgunæfingum. Bý hér við nokkra umferðargötu, þó að hún sé hvorki löng né breið. Það er mikið um ferðamenn í hverfinu. Ekkert að þeim. Gott mál. Ég var með bæði svalahurð og glugga opna. Út að götu. Vildi njóta ferska loftsins við andlegt og líkamlegt puðið. Þá kom þar að stór rúta, „Skybus“, og lagði beint fyrir fram hjá okkur. Eitt var hávaðinn í bílnum, sem truflaði mig nokkuð í hugleiðslunni, en annað og verra var díeselstækjan, sem smám saman flæddi inn í íbúðina, eins og þokulæða inn eftir dalsbotni. Bílstjórinn hafði sem sagt ekki fyrir því, að drepa á bílnum. Eftir nokkrar mínútur var stofan orðin full af dieselfílunni og óþefnum, ég kominn úr stuði í mikilvægum æfingunum, auðvitað búinn að loka hurð og gluggum, en of seint. Alls stóð rútan þarna í um 15 mínútur, í blíðskapar veðri, alltaf í gangi. Eftir þetta hef ég verið að fylgjast með bílum og bílstjórum, sem leggja í götunni hjá mér og líka annars staðar. Fyrir utan verzlanir og aðra umferðarstaði. Ef menn sitja í bílnum, og eru að bíða eftir einhverju eða einhverjum - tíma hjá lækni eða sjúkraþjálfa, viðtali við lögfræðing, tannfyllingu eða tanndrátt hjá tannlækni eða bara eftir því, að einhver komi inn í bílinn til þeirra, kannske eiginkonan úr búð, eins og hjá mér, eða tengdó til að passa krakkana - þá bíða menn bara rólegir, með bílinn í gangi. Safnast, þegar saman kemur, gleymist hér alveg, en auðvitað er þetta mest hugsunarleysi. Ekki er það ásetningur góðra manna að eitra blessað loftið að óþörfu. Nú er undirritaður ekki mikið fyrir boð og bönn, en, akkúrat hér sannar það sig, að á þeim er oft þörf. Eins og með hámarkshraða, akstur eftir áfengisdrykkju, lagningu bíla á gangbrautum, notkun farsíma við akstur og fleira. Hér þarf að draga skýran ramma og beita bönnum og sektum, til að menn læri og fylgi reglum og góðum siðum. Í þágu okkar allra. Talandi um símanotkun við akstur, þá mætti ég þremur bílum á Egilsgötunni á dögunum, bara á kaflanum milli Snorrabrautar og Barónsstígs, þar sem ökumenn voru allir galvaskir og hressir að tala í símann. Við þessu eiga víst að vera - og það með réttu - háar sektir, því svona aksturslag skapar stórfellda slysahættu, ekki bara fyrir málglaðan símanotanda, heldur líka og ekki síður fyrir aðra, sem álpast út í umferðina, með öllu þessu síma glaða fólki. Hvernig gat það eiginlega lifað og dafnað, áður en farsímar komu til sögunnar? Og, hvernig má það vera, að allt þetta símakjaftæði í bílum viðgangist, þrátt fyrir gildandi boð og bönn? Skýringin virðist einföld: Hér sést nánast aldrei nokkur lögreglumaður í eftirliti í umferðinni, það væri eins og að rekast á útilegumann í Esjunni. Það vita þetta allir, og menn fara bara sínu fram; í símtölum, hraða, bjórdrykkju og öðru atferli. Áhættan við núllið. Það er ágizkun undirritaðs, að, ef 10 lögreglumenn væru settir í að fylgjast með og sekta fyrir margvísleg umferðalagabrot, t.a.m. hér á höfuðborgarsvæðinu og Suðurnesjum, gætu sektir greitt laun þeirra og 20 lögreglumanna til viðbótar. Það, sem meira væri þó, væri stóraukið öryggi og velferð í umferðinni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Mest lesið Sagnaarfur Biblíunnar - Salómonsdómur, lög og ólög Sigurvin Lárus Jónsson Skoðun Fækkum kennurum um 90% Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Sjálfstæðir grunnskólar í hættu Benedikt S. Benediktsson Skoðun Fullvalda utan sambandsríkja Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun VII. Aðförin að Ólafi Jóhannessyni Hafþór S. Ciesielski Skoðun Kristni og íslam: Samfélag sem hvílir á skilningi Skúli S. Ólafsson Skoðun Ósunginn óður til doktorsnema Styrmir Hallsson Skoðun Uppsagnarbréf til góða fólksins Daníel Freyr Jónsson Skoðun Forsjárhyggja Sjálfstæðis- og Framsóknarfólks í Hafnarfirði í garð fólks með fötlun Stefán Már Gunnlaugsson Skoðun Áskoranir og tækni í heilbrigðisþjónustu Teitur Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Fullvalda utan sambandsríkja Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Sagnaarfur Biblíunnar - Salómonsdómur, lög og ólög Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Sjálfstæðir grunnskólar í hættu Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Borgaralegur vígbúnaður Dr. Bjarni Már Magnússon skrifar Skoðun Áskoranir og tækni í heilbrigðisþjónustu Teitur Guðmundsson skrifar Skoðun Ósunginn óður til doktorsnema Styrmir Hallsson skrifar Skoðun Frjáls umræða ekki lengur leyfð í USA – Skoðanafrelsi í hættu – Amerískt Gestapo í uppsiglingu? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Tannhjól í mulningsvél? Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Fækkum kennurum um 90% Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Uppsagnarbréf til góða fólksins Daníel Freyr Jónsson skrifar Skoðun Kristni og íslam: Samfélag sem hvílir á skilningi Skúli S. Ólafsson skrifar Skoðun Hugtakastríðið mikla Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Forsjárhyggja Sjálfstæðis- og Framsóknarfólks í Hafnarfirði í garð fólks með fötlun Stefán Már Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki er allt sem sýnist Ólafur Helgi Marteinsson skrifar Skoðun Skóli án aðgreiningar: Hentar ýktasta mynd skólastefnunnar öllum börnum? Jóna Sigríður Valbergsdóttir skrifar Skoðun Vilji til að rjúfa kyrrstöðu í húsnæðiskreppunni Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Grænt ál frá Íslandi er mikilvægt fyrir sjálfstæða Evrópu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Þegar barn óttast önnur börn Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Falsfréttastjóri RÚV dýpkar holuna sína Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Ákall um breytingar Gissur Freyr Gissurarson skrifar Skoðun Veit sem sagt Grímur betur? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvernig talar maður við tölvur og hafa vélar rökhugsun? Henning Arnór Úlfarsson skrifar Skoðun Laun kvenna og karla Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Verkin sem ríkisstjórnin verður dæmd af Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Open Letter to new HÍ Rector re Disability Support Hópur starfsfólks og nemenda við HÍ skrifar Skoðun Vanfjármögnun vísindanna Magnús Hallsson,Styrmir Hallsson skrifar Skoðun Kárhóll og Kína: Þegar vísindi verða pólitísk tól Davíð Michelsen skrifar Skoðun Mál Ásthildar Lóu Þórsdóttur – Hvernig manneskjur viljum við vera? Hulda Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Ríkisstjórn gegn fjölskyldusameiningum? Þorbjörg Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Lýðræðið deyr í myrkrinu Heiðar Örn Sigurfinnsson skrifar Sjá meira
Eins og ég hef stundum nefnt, flutti ég með fjölskyldunni – eiginkonu og fjórum fjórfættum sonum, þeir tvífættu voru allir flognir úr hreiðrinu - til Þýzkalands 1989. Stuttu eftir að við vorum búin að koma okkur fyrir, keyrði ég frúna í búð, þar sem okkur vantaði eitthvað smáræði. Ég er enginn sérstakur búðarmaður, og beið því bara út í bíl. Með bílinn í gangi, eins og ég gerði á á Fróni. Svona gamall vani. Engin ástæða til að drepa á honum fyrir nokkrar mínútur. Eldri maður, vingjarnlegur og kurteis, bankaði þá lauslega í bílrúðuna hjá mér, sem ég opnaði með bros á vör. Ávarpaði hann mig með „Guten Tag“ og sagði svo þessi orð, sem eru í fyrirsögninni, auðvitað á Þýzku. Þjóðverjar þéra. „Nú er það“, svaraði ég undrandi - líka á Þýzku. Hvað var maðurinn eiginlega að fara, og, hvers konar afskiptasemi var þetta eiginlega? Síðan hefur mikið vatn runnið til sjávar, og menn og málleysingjar hafa lært ýmislegt, sem þeir kunnu ekki fyrir. Þegar við hleyptum hundunum fjórum fyrst út í garðinn í kringum húsið, urðu þeir nær óðir af æsingi; það var ný og áður óþekkt lykt í grasi, gróðri og runnum. Einhver óþekkt og furðuleg dýr á stjái. Hvað var eiginlega að ske? Fyrir mönnum, var loftmengun auðvitað málið, líka fyrir 30 árum. Þegar maður varð að bíða við járnbrautarteina, meðan lest fór hjá, varð skilyrðislaust að drepa á bílnum. Svona var þetta í Þýzkalandi. 1989. Á dögunum var ég í mínum morgunæfingum. Bý hér við nokkra umferðargötu, þó að hún sé hvorki löng né breið. Það er mikið um ferðamenn í hverfinu. Ekkert að þeim. Gott mál. Ég var með bæði svalahurð og glugga opna. Út að götu. Vildi njóta ferska loftsins við andlegt og líkamlegt puðið. Þá kom þar að stór rúta, „Skybus“, og lagði beint fyrir fram hjá okkur. Eitt var hávaðinn í bílnum, sem truflaði mig nokkuð í hugleiðslunni, en annað og verra var díeselstækjan, sem smám saman flæddi inn í íbúðina, eins og þokulæða inn eftir dalsbotni. Bílstjórinn hafði sem sagt ekki fyrir því, að drepa á bílnum. Eftir nokkrar mínútur var stofan orðin full af dieselfílunni og óþefnum, ég kominn úr stuði í mikilvægum æfingunum, auðvitað búinn að loka hurð og gluggum, en of seint. Alls stóð rútan þarna í um 15 mínútur, í blíðskapar veðri, alltaf í gangi. Eftir þetta hef ég verið að fylgjast með bílum og bílstjórum, sem leggja í götunni hjá mér og líka annars staðar. Fyrir utan verzlanir og aðra umferðarstaði. Ef menn sitja í bílnum, og eru að bíða eftir einhverju eða einhverjum - tíma hjá lækni eða sjúkraþjálfa, viðtali við lögfræðing, tannfyllingu eða tanndrátt hjá tannlækni eða bara eftir því, að einhver komi inn í bílinn til þeirra, kannske eiginkonan úr búð, eins og hjá mér, eða tengdó til að passa krakkana - þá bíða menn bara rólegir, með bílinn í gangi. Safnast, þegar saman kemur, gleymist hér alveg, en auðvitað er þetta mest hugsunarleysi. Ekki er það ásetningur góðra manna að eitra blessað loftið að óþörfu. Nú er undirritaður ekki mikið fyrir boð og bönn, en, akkúrat hér sannar það sig, að á þeim er oft þörf. Eins og með hámarkshraða, akstur eftir áfengisdrykkju, lagningu bíla á gangbrautum, notkun farsíma við akstur og fleira. Hér þarf að draga skýran ramma og beita bönnum og sektum, til að menn læri og fylgi reglum og góðum siðum. Í þágu okkar allra. Talandi um símanotkun við akstur, þá mætti ég þremur bílum á Egilsgötunni á dögunum, bara á kaflanum milli Snorrabrautar og Barónsstígs, þar sem ökumenn voru allir galvaskir og hressir að tala í símann. Við þessu eiga víst að vera - og það með réttu - háar sektir, því svona aksturslag skapar stórfellda slysahættu, ekki bara fyrir málglaðan símanotanda, heldur líka og ekki síður fyrir aðra, sem álpast út í umferðina, með öllu þessu síma glaða fólki. Hvernig gat það eiginlega lifað og dafnað, áður en farsímar komu til sögunnar? Og, hvernig má það vera, að allt þetta símakjaftæði í bílum viðgangist, þrátt fyrir gildandi boð og bönn? Skýringin virðist einföld: Hér sést nánast aldrei nokkur lögreglumaður í eftirliti í umferðinni, það væri eins og að rekast á útilegumann í Esjunni. Það vita þetta allir, og menn fara bara sínu fram; í símtölum, hraða, bjórdrykkju og öðru atferli. Áhættan við núllið. Það er ágizkun undirritaðs, að, ef 10 lögreglumenn væru settir í að fylgjast með og sekta fyrir margvísleg umferðalagabrot, t.a.m. hér á höfuðborgarsvæðinu og Suðurnesjum, gætu sektir greitt laun þeirra og 20 lögreglumanna til viðbótar. Það, sem meira væri þó, væri stóraukið öryggi og velferð í umferðinni.
Forsjárhyggja Sjálfstæðis- og Framsóknarfólks í Hafnarfirði í garð fólks með fötlun Stefán Már Gunnlaugsson Skoðun
Skoðun Frjáls umræða ekki lengur leyfð í USA – Skoðanafrelsi í hættu – Amerískt Gestapo í uppsiglingu? Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Forsjárhyggja Sjálfstæðis- og Framsóknarfólks í Hafnarfirði í garð fólks með fötlun Stefán Már Gunnlaugsson skrifar
Skoðun Skóli án aðgreiningar: Hentar ýktasta mynd skólastefnunnar öllum börnum? Jóna Sigríður Valbergsdóttir skrifar
Skoðun Grænt ál frá Íslandi er mikilvægt fyrir sjálfstæða Evrópu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar
Skoðun Open Letter to new HÍ Rector re Disability Support Hópur starfsfólks og nemenda við HÍ skrifar
Skoðun Mál Ásthildar Lóu Þórsdóttur – Hvernig manneskjur viljum við vera? Hulda Steingrímsdóttir skrifar
Forsjárhyggja Sjálfstæðis- og Framsóknarfólks í Hafnarfirði í garð fólks með fötlun Stefán Már Gunnlaugsson Skoðun