Sjálfið okkar: Að takast á við höfnun í kjölfar atvinnuviðtala

Ekki hafa áhyggjur, það er bara eitthvað annað og betra sem bíður. Þeirra missir. Það kemur eitthvað nýtt upp. Bara jákvætt að hafa komist í viðtal…..

….og svo framvegis og svo framvegis.

Skynsemin í okkur segir líka að þótt við séum í atvinnuleit, verðum spennt að vera boðuð í viðtal og ofur-spennt yfir þeirri tilhugsun að fá starfið, séu auðvitað alltaf líkur á að einhver annar fái þá ráðningu og því ekkert annað að gera í stöðunni en að halda áfram og sækja um fleiri störf.

En….auðvitað værum við ekki mannleg ef við yrðum líka svolítið sár. 

Ein leið til að fyrirbyggja þessa tilfinningu er að vera ákveðin í því fyrirfram að ætla að læra sem mest af þeirri vegferð að vera í atvinnuleit, þar sem „höfnun“ í kjölfar atvinnuviðtals getur verið hluti af vegferðinni.

Hér eru nokkur atriði sem gætu hjálpað:

Jákvæð endurgjöf ráðningaaðila

Stundum erum við í þannig sambandi við ráðningaþjónustuna að við getum óskað eftir því við ráðgjafann sem boðaði okkur í viðtal að gefa okkur jákvæða endurgjöf á viðtalið. Hvað gekk vel og hvað við hefðum mátt hafa í huga?

Þetta á kannski helst við ef það er þá ráðningaþjónusta í samstarfi við vinnuveitandann en mikilvægt er að þegar að við óskum eftir þessari jákvæðu endurgjöf, þá óskum við eftir henni á jákvæðum forsendum en ekki eins og við séum sár eða að upplifa höfnun. 

Því til að draga það besta fram, er líklegasta leiðin að vera það jákvæð sjálf að viðkomandi ráðgjafi átti sig á því að þitt markmið sé að læra af viðtalinu.

Þitt innsæi, þitt mat

Næst er að taka þetta sama samtal við okkur sjálf og fara yfir atvinnuviðtalið frá a-ö. Hvað getum við lært meira af því?

Hvað vorum við til dæmis ánægðust með? Hverju erum við stoltust af úr viðtalinu? Hvað værum við til í að gera öðruvísi næst?

Hvað segir innsæið okkar um hvernig til tókst?

Hér skiptir miklu máli að velta aðeins fyrir okkur hvernig okkur líður og hvað okkur fannst ganga vel og svo framvegis. Við erum ekki að velta fyrir okkur hugsunum þeirra sem voru á fundinum með okkur.

Innsæið þitt og sannleikurinn

Næst er það að velta fyrir okkur starfinu sem við vorum að sækja um og hvað innsæið okkar var að segja okkur um þá umsókn yfir höfuð. Því oft verðum við svo ánægð að vera yfir höfuð boðuð í viðtal fyrir spennandi starf, að við eiginlega gleymum því að velta því mjög mikið fyrir okkur hvort þetta hafi raunverulega verið starfið sem okkur langaði til að vera ráðin í?

Stundum vitum við það nefnilega innst inni að svo er ekki og í stað þess að upplifa höfnun eftir viðtal, er gott að fara í gegnum þetta atriði því oft kemur í ljós að þetta var ekkert endilega 100% það sem okkur langaði í starfslega séð. Heldur var þetta fyrst og fremst spurning um að geta ráðið okkur sem fyrst og/eða að þetta leit vel út ásýndarlega.

En hvað vilt þú í raun og veru?

Stóri lærdómurinn

Næst er það sjálfsmatið okkar. Því það að upplifa höfnun í kjölfar atvinnuviðtala segir okkur líka svolítið hvar við erum stödd í sjálfsmati. Ef höfnunartilfinningin er sterk og okkur finnst virkilega erfitt að takast á við hana, er spurning um hvort það sé ekki ástæða fyrir okkur að fara í einhvers konar sjálfsuppbyggingu.

Því þegar að sjálfsmatið okkar er gott og sjálfstraustið okkar upp á það besta, eru minni líkur og jafnvel litlar líkur á því að við séum að upplifa höfnun í kjölfar atvinnuviðtala. Nema þá kannski bara í örstutta stund og síðan er það bara búið. Jafnvel annað starf sem við komum auga á strax….

Þannig að lokaráðið til að takast á við höfnunartilfinninguna er að vera svo ákveðin í því að læra sem mest í þeirri vegferð sem atvinnuleitin er, að við stöndum alltaf uppi sem sigurvegarar og sterkari en nokkru sinni fyrr!