Þagnarbindindi: Er það lausn ríkisstjórnarinnar gagnvart þjóð sem hafnar hvalveiðum? Anahita Sahar Babaei skrifar 5. febrúar 2025 09:31 (english below) Ný ríkisstjórn hefur birt þingmálaskrá sína fyrir komandi þing, og þrátt fyrir yfir hundrað mál þá er ekki eitt sem snýst um hvali og hvalveiðar. Er þetta enn eitt „þagnarbindindið"? Enn ein umferð af því að hunsa vandann þar til það er of seint að bregðast við? Enn ein tilraunin til að skella skuldinni á fyrri stjórnir í stað þess að gera það sem þessi stjórn getur gert til að takast á við vandann? Eða er þetta endurtekning fyrri ríkisstjórnar —að ýta vandamálunum á undan sér og fresta ákvarðanatöku þar til næsti ráðherra tekur við? Að skaða viðkvæmar tegundir er aðför gegn náttúrunni. Og jafnvel þó þú sjáir það ekki þannig—hvar er stoltið í því að skaða þá sem eru viðkvæmir og ekki geta varið sig? Við höfum þegar misst 73% af líffræðilegri fjölbreytni á heimsvísu, og vísindamenn hafa ítrekað og með vaxandi þunga varað okkur við, að við séum komin að tímapunkti þar sem ekki verður aftur snúið. Í stað þess að grípa strax til aðgerða, verjum við ennþá 75 ára gamla löggjöf—löggjöf sem var skrifuð á tímum þegar við höfðum ekki þá þekkingu sem við höfum í dag, löggjöf sem hefur eins og margt sem ákveðið var á þeim tíma stuðlað að þeirri náttúru- og loftslagsvá sem við stöndum frammi fyrir í dag. Siðanefnd um velferð dýra á Íslandi hefur þegar staðfest að hvalveiðar séu ómannúðlegar. Alþjóðasamfélag vísindamanna hefur varað við því að þær ógni lífi á þessari plánetu. Ef það að endurskoða útgáfu leyfis sem veldur slíkum skaða er talið ólöglegt, hvað segir það þá um lögin okkar? Lög hafa þann tilgang að vernda líf—hvernig getum við þá varið löggjöf sem ógnar lífi og réttindum dýra og umhverfisins? Hvernig getur það verið að það að bjarga lífi sé lögfræðilegt vandamál, á meðan grimmdin og eyðileggingin er vernduð með löggjöf? Hversu miklu getum við leyft okkur að tapa til að hugnast örfáum aðilum? Á tíma mínum hér hef ég séð og dáðst að djúpri og rótgróinni sjálfstæðiskennd Íslendinga. En á sama tíma skil ég ekki hvernig það er mögulegt að örfáar manneskjur —sem hafa verið bendlaðar við ítrekaða hagsmunaárekstra og spillingu—hafa samt sem áður þau ítök að þau stjórna framtíð þessa lands og komandi kynslóða? Íslenska þjóðin hefur talað. Fólk hefur skrifað undir undirskriftalista, svarað könnunum, tjáð andstöðu sína og gert okkur það ljóst að meirihluti þjóðar vill að hvalveiðar hætti. Þjóðin á ekki skilið þrúgandi þögn frá þeim sem hafa völdin. Skrifum undir hér! Höfundur er listakona og aktívisti. —------------------------------------------------ Silent Treatment: Is This Really the Government’s Answer to a Nation That Rejects Whaling? The new government has published its parliamentary agenda, and once again, there is no mention of whales. Is this yet another silent treatment? Another round of buying time until it’s too late to act? Another attempt to shift blame onto past administrations instead of taking responsibility for what can and should be changed now? Or is this the same old strategy—kicking the can down the road and stalling until the next minister takes over? Harming vulnerable species is an attack on nature. And even if you don’t see it that way—where is the pride in harming the vulnerable? We have already lost 73% of global biodiversity, and scientists have repeatedly warned, with increasing urgency, that we are at the point of no return. And yet, instead of decisive action, we are still defending a 75-year-old law—a law written at a time when we lacked the knowledge we have today, a law that has contributed to the environmental crisis we now face. The ethical review board in Iceland has already confirmed that whaling is inhumane. The global scientific community has warned that it threatens life on this planet. If taking away a license that enables such harm is considered illegal, then what does that say about our laws? Laws are meant to protect life—so how did we end up tangled in rules that now threaten it? How is it possible that saving lives is seen as a legal problem, while cruelty is protected by legislation? How much more can we afford to lose for the benefit of a select few? In my time here, I have come to admire Iceland’s deep-rooted sense of independence. And yet, how is it possible that a handful of people—whose conflicts of interest and ties to corruption have been exposed time and again—are still the ones deciding the future of this nation and the generations to come? The Icelandic people have spoken. They have signed petitions, voiced their opposition, and made it clear: the majority wants whaling to end. What they do not deserve is more silence from those in power. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hvalveiðar Ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur Mest lesið Harka af sér og halda áfram Hulda Jónsdóttir Tölgyes Skoðun Hæstaréttardómari kallar Gróu á Leiti til vitnis Heimir Már Pétursson Skoðun Allskonar núansar Lilja Kristín Jónsdóttir Skoðun Samúð Jón Steinar Gunnlaugsson Skoðun Vegna umfjöllunar Kveiks um kynferðislega áreitni á vinnustöðum Andri Valur Ívarsson,Anna Rós Sigmundsdóttir,Dagný Aradóttir Pind,Hrannar Már Gunnarsson,Jenný Þórunn Stefánsdóttir Skoðun Úr hörðustu átt Rósa Guðbjartsdóttir!!! Alma Björk Ástþórsdóttir Skoðun Frelsið er yndislegt þegar það hentar Jens Garðar Helgason Skoðun Dómskerfið reynir að þegja alla gagnrýni á sig í hel Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Íslensk framleiðsla á undanhaldi - hver græðir? Guðmundur Þórir Sigurðsson Skoðun Magnús Karl Magnússon – öflugur málsvari Háskóla Íslands Arna Hauksdóttir,Þórarinn Guðjónsson Skoðun Skoðun Skoðun Töfrakista tækifæranna Hrefna Óskarsdóttir skrifar Skoðun Dómskerfið reynir að þegja alla gagnrýni á sig í hel Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Frelsið er yndislegt þegar það hentar Jens Garðar Helgason skrifar Skoðun Borgaralegt og hernaðarlegt Bjarni Már Magnússon skrifar Skoðun Áskorun til Reykjavíkurborgar um matvæli í leik- og grunnskólum Anna Laufey Stefánsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind er síðasta von íslensks heilbrigðiskerfis – munum við grípa tækifærið? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Við erum ennþá hvalveiðiþjóð, hvenær ætlar ríkisstjórnin að grípa í taumana? Micah Garen skrifar Skoðun Vegna umfjöllunar Kveiks um kynferðislega áreitni á vinnustöðum Andri Valur Ívarsson,Anna Rós Sigmundsdóttir,Dagný Aradóttir Pind,Hrannar Már Gunnarsson,Jenný Þórunn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Grafið undan grunngildum Sólveig Anna Jónsdóttir skrifar Skoðun Samúð Jón Steinar Gunnlaugsson skrifar Skoðun Allskonar núansar Lilja Kristín Jónsdóttir skrifar Skoðun Íslensk framleiðsla á undanhaldi - hver græðir? Guðmundur Þórir Sigurðsson skrifar Skoðun Magnús Karl Magnússon – öflugur málsvari Háskóla Íslands Arna Hauksdóttir,Þórarinn Guðjónsson skrifar Skoðun Tungumálakort – leitin að tungumálaforðanum 2025 Renata Emilsson Peskova,Þorbjörg Halldórsdóttir,Kristín R. Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Byggjum meira á Kjalarnesi Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Hæstaréttardómari kallar Gróu á Leiti til vitnis Heimir Már Pétursson skrifar Skoðun Álitsgerð um hvalveiðar, sögu og stöðu þeirra, misferli, lögbrot og veiðileyfi, sem ekki stenzt Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Hugleiðingar um listamannalaun V Þórhallur Guðmundsson skrifar Skoðun Úr hörðustu átt Rósa Guðbjartsdóttir!!! Alma Björk Ástþórsdóttir skrifar Skoðun Olíunotkun er þjóðaröryggismál Sigurður Ingi Friðleifsson skrifar Skoðun Mokum ofan í skotgrafirnar Teitur Atlason skrifar Skoðun Kennarastarfið óheillandi... því miður Guðrún Kjartansdóttir skrifar Skoðun Jafnrétti sem leiðarljós í starfi Háskóla Íslands Silja Bára R. Ómarsdóttir skrifar Skoðun Skattspor ferðaþjónustunnar 184 milljarðar árið 2023 Pétur Óskarsson skrifar Skoðun Kynskiptur vinnumarkaður Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Við kjósum Magnús Karl Lotta María Ellingsen,Jón Ólafsson skrifar Skoðun Harka af sér og halda áfram Hulda Jónsdóttir Tölgyes skrifar Skoðun Mjólkursamsalan færir hundruð milljóna til erlendra bænda Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Gulur, rauður, blár og B+ Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Í hverjum bekk býr rithöfundur – Ísland, land lifandi ævintýra Einar Mikael Sverrisson skrifar Sjá meira
(english below) Ný ríkisstjórn hefur birt þingmálaskrá sína fyrir komandi þing, og þrátt fyrir yfir hundrað mál þá er ekki eitt sem snýst um hvali og hvalveiðar. Er þetta enn eitt „þagnarbindindið"? Enn ein umferð af því að hunsa vandann þar til það er of seint að bregðast við? Enn ein tilraunin til að skella skuldinni á fyrri stjórnir í stað þess að gera það sem þessi stjórn getur gert til að takast á við vandann? Eða er þetta endurtekning fyrri ríkisstjórnar —að ýta vandamálunum á undan sér og fresta ákvarðanatöku þar til næsti ráðherra tekur við? Að skaða viðkvæmar tegundir er aðför gegn náttúrunni. Og jafnvel þó þú sjáir það ekki þannig—hvar er stoltið í því að skaða þá sem eru viðkvæmir og ekki geta varið sig? Við höfum þegar misst 73% af líffræðilegri fjölbreytni á heimsvísu, og vísindamenn hafa ítrekað og með vaxandi þunga varað okkur við, að við séum komin að tímapunkti þar sem ekki verður aftur snúið. Í stað þess að grípa strax til aðgerða, verjum við ennþá 75 ára gamla löggjöf—löggjöf sem var skrifuð á tímum þegar við höfðum ekki þá þekkingu sem við höfum í dag, löggjöf sem hefur eins og margt sem ákveðið var á þeim tíma stuðlað að þeirri náttúru- og loftslagsvá sem við stöndum frammi fyrir í dag. Siðanefnd um velferð dýra á Íslandi hefur þegar staðfest að hvalveiðar séu ómannúðlegar. Alþjóðasamfélag vísindamanna hefur varað við því að þær ógni lífi á þessari plánetu. Ef það að endurskoða útgáfu leyfis sem veldur slíkum skaða er talið ólöglegt, hvað segir það þá um lögin okkar? Lög hafa þann tilgang að vernda líf—hvernig getum við þá varið löggjöf sem ógnar lífi og réttindum dýra og umhverfisins? Hvernig getur það verið að það að bjarga lífi sé lögfræðilegt vandamál, á meðan grimmdin og eyðileggingin er vernduð með löggjöf? Hversu miklu getum við leyft okkur að tapa til að hugnast örfáum aðilum? Á tíma mínum hér hef ég séð og dáðst að djúpri og rótgróinni sjálfstæðiskennd Íslendinga. En á sama tíma skil ég ekki hvernig það er mögulegt að örfáar manneskjur —sem hafa verið bendlaðar við ítrekaða hagsmunaárekstra og spillingu—hafa samt sem áður þau ítök að þau stjórna framtíð þessa lands og komandi kynslóða? Íslenska þjóðin hefur talað. Fólk hefur skrifað undir undirskriftalista, svarað könnunum, tjáð andstöðu sína og gert okkur það ljóst að meirihluti þjóðar vill að hvalveiðar hætti. Þjóðin á ekki skilið þrúgandi þögn frá þeim sem hafa völdin. Skrifum undir hér! Höfundur er listakona og aktívisti. —------------------------------------------------ Silent Treatment: Is This Really the Government’s Answer to a Nation That Rejects Whaling? The new government has published its parliamentary agenda, and once again, there is no mention of whales. Is this yet another silent treatment? Another round of buying time until it’s too late to act? Another attempt to shift blame onto past administrations instead of taking responsibility for what can and should be changed now? Or is this the same old strategy—kicking the can down the road and stalling until the next minister takes over? Harming vulnerable species is an attack on nature. And even if you don’t see it that way—where is the pride in harming the vulnerable? We have already lost 73% of global biodiversity, and scientists have repeatedly warned, with increasing urgency, that we are at the point of no return. And yet, instead of decisive action, we are still defending a 75-year-old law—a law written at a time when we lacked the knowledge we have today, a law that has contributed to the environmental crisis we now face. The ethical review board in Iceland has already confirmed that whaling is inhumane. The global scientific community has warned that it threatens life on this planet. If taking away a license that enables such harm is considered illegal, then what does that say about our laws? Laws are meant to protect life—so how did we end up tangled in rules that now threaten it? How is it possible that saving lives is seen as a legal problem, while cruelty is protected by legislation? How much more can we afford to lose for the benefit of a select few? In my time here, I have come to admire Iceland’s deep-rooted sense of independence. And yet, how is it possible that a handful of people—whose conflicts of interest and ties to corruption have been exposed time and again—are still the ones deciding the future of this nation and the generations to come? The Icelandic people have spoken. They have signed petitions, voiced their opposition, and made it clear: the majority wants whaling to end. What they do not deserve is more silence from those in power.
Vegna umfjöllunar Kveiks um kynferðislega áreitni á vinnustöðum Andri Valur Ívarsson,Anna Rós Sigmundsdóttir,Dagný Aradóttir Pind,Hrannar Már Gunnarsson,Jenný Þórunn Stefánsdóttir Skoðun
Magnús Karl Magnússon – öflugur málsvari Háskóla Íslands Arna Hauksdóttir,Þórarinn Guðjónsson Skoðun
Skoðun Áskorun til Reykjavíkurborgar um matvæli í leik- og grunnskólum Anna Laufey Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Gervigreind er síðasta von íslensks heilbrigðiskerfis – munum við grípa tækifærið? Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Við erum ennþá hvalveiðiþjóð, hvenær ætlar ríkisstjórnin að grípa í taumana? Micah Garen skrifar
Skoðun Vegna umfjöllunar Kveiks um kynferðislega áreitni á vinnustöðum Andri Valur Ívarsson,Anna Rós Sigmundsdóttir,Dagný Aradóttir Pind,Hrannar Már Gunnarsson,Jenný Þórunn Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Magnús Karl Magnússon – öflugur málsvari Háskóla Íslands Arna Hauksdóttir,Þórarinn Guðjónsson skrifar
Skoðun Tungumálakort – leitin að tungumálaforðanum 2025 Renata Emilsson Peskova,Þorbjörg Halldórsdóttir,Kristín R. Vilhjálmsdóttir skrifar
Skoðun Álitsgerð um hvalveiðar, sögu og stöðu þeirra, misferli, lögbrot og veiðileyfi, sem ekki stenzt Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Í hverjum bekk býr rithöfundur – Ísland, land lifandi ævintýra Einar Mikael Sverrisson skrifar
Vegna umfjöllunar Kveiks um kynferðislega áreitni á vinnustöðum Andri Valur Ívarsson,Anna Rós Sigmundsdóttir,Dagný Aradóttir Pind,Hrannar Már Gunnarsson,Jenný Þórunn Stefánsdóttir Skoðun
Magnús Karl Magnússon – öflugur málsvari Háskóla Íslands Arna Hauksdóttir,Þórarinn Guðjónsson Skoðun