Karlmaðurinn var dæmdur í Landsrétti í maí 2019 en brotin sem um ræðir áttu sér stað á árunum 2013 og 2014. Ekki þótti tilefni til að skilorðsbinda dóminn á sínum tíma, vegna alvarleika brotanna.
Fyrrverandi eiginkonan sú sem tilkynnti
Fyrrverandi eiginkona hins ákærða er sú sem tilkynnti brotin til félagsþjónustu en karlmaðurinn og þáverandi eiginkona hans voru stuðningsfjölskylda stúlkunnar sem hann var sakfelldur fyrir að brjóta á. Rannsókn lögreglu lauk sumarið 2015 en ákæra var ekki gefin út fyrr en í apríl 2016.
Karlmaðurinn var dæmdur í tveggja ára fangelsi fyrir að hafa nýtt sér andlega fötlun stúlkunnar. Í dómnum kemur fram að stúlkan hefði rétt verið við barnsaldur sem brotin áttu sér stað. Í dómi Landsréttar frá 2019 kemur fram að maðurinn hafi í þrígang brotið gróflega gegn kynfrelsi og trausti andlega fatlaðrar konu, inni á heimili sínu, þar sem hún bjó og var í hans umsjá.
Vegna alvarleika brotsins mat Fangelsismálastofnun að ekkert í málinu gæfi tilefni til að heimila samfélagsþjónustu og vísaði þar í almannahagsmuni.
Lásu ekki bréfið frá prestinum
Með bréfi óskaði maðurinn eftir að fá að afplána refsingu sína með samfélagsþjónustu. Beiðni hans var hafnaði með tölvupósti þann sama dag.
Málsmeðferð mannsins byggðist á að meðferðin á beiðni hans hefði verið ófullnægjandi og niðurstaðan því gölluð. Benti hann meðal annars á að í lögum um fullnustu refsingu sé ráð gert fyrir því að tekið sé sérstakt viðtal við umsækjanda um samfélagsþjónustu. Í tilviki þessu hefði ekkert slíkt viðtal verið tekið.
Þá hefði ekki verið tekið mið af bréfi sem sóknarprestur skrifaði vegna umsóknar hans. Karlmaðurinn vildi meina að umrætt bréf hefði verið mikilvægt gagn sem ætti að hafa talsvert vægi við mat á því hvernig afgreiða skyldi umsóknina. Einnig færði maðurinn rök fyrir því að svörin sem bárust honum í tölvupósti hefðu ekki verið fullnægjandi.
Í dómi Héraðsdóms Reykjavíkur kemur fram að föst venja sé fyrir því í íslenskri stjórnsýslu að bréf séu undirrituð af starfsmönnum sem unnu í málinu. Þetta sé mikilvæg regla til þess að gæta þess að vanhæfur starfsmaður hafi ekki komið að málum.
Héraðsdómur Reykjavíkur féllst á röksemdir karlmannsins. Í niðurstöðu dómstólsins kemur fram að tillit sé tekið til allra rökfærslna mannsins. Ekki verði komist hjá því að fallast á kröfur hans um að úrskurður dómsmálaráðuneytisins, þar sem beiðni um afplánun með samfélagsþjónustu, verði ógiltur með dómi. Þá er Fangelsismálastofnun gert að greiða málskostnað mannsins upp á 1250 þúsund krónur.
