Gagnrýni

Dansaði magadans við píanóið

Góður djass kemur stöðugt á óvart, það sannaðist á frábærum tónleikum á fimmtudagskvöldið.

Slappur Mozart, óslappur tangó

Fremur misjöfn dagskrá, sumt var frábært, annað var beinlínis leiðinlegt.

Stórbrotinn söngur í Dómkirkjunni

Nokkurt skipulagsleysi einkenndi dagskrána fyrst framan af en magnaður söngur og píanóleikur bættu það upp og vel það.

„Hefðbundinn“ Hamlet í Hörpu

Uppfærsla sem var eins trú verkinu og um er hægt að biðja, og varpar þannig, óvænt, mikilvægu ljósi á íslenskt leikhús.

Karlrembusvínið Mahler

Söngurinn var dálítið hrár en sótti í sig veðrið. Píanóleikurinn hefði mátt vera tilþrifameiri. Engu að síður áhugaverð dagskrá.

Hrátt og flippað

Hrátt, gítardrifið rokk hjá Shellac með flippuðum spilurum.

Haldið í heljargreipum

Magnaðir tónleikar Portishead, tuttugu árum eftir útgáfu Dummy.

Rokk og rólegheit

Áreynslulaust þjóðlagarokk hjá Kurt Vile.

Fullkominn endir á ATP

Frábærir tónleikar þar sem Interpol blandaði sínum helstu slögurum við lög sem aðeins harðir aðdáendur kunna textana við.

Notaleg stund í Kristskirkju

Fallegur orgelleikur, vel valin efnisskrá.

Baldursbrá er lifandi ópera

Tilkomumikil barnaópera, lífleg tónlist og texti, kröftugur flutningur.

Eitt besta gríndúó sögunnar

22 Jump Street er óheyrilega fyndin mynd sem dettur ekki í framahaldsmyndagryfjuna.

Gamlar kempur í góðu formi

Flottir tónleikar með Neil Young í góðu formi en fleiri fræg lög hefðu mátt hljóma.

Töfrandi list í sirkustjaldi

Flott og kraftmikil sýning sem hrífur áhorfendur þótt hún sé ekki hnökralaus.

Hefði þurft niðurskurð

Skálholtskirkja sökk ekki!

Sumartónleikaröðin í Skálholti hefur sennilega aldrei byrjað eins glæsilega og nú.

Gröndal lifir!

Slöpp sviðsframkoma

Bræðurnir í Disclosure eru taldir vera með efnilegustu raftónlistarmönnum heimsins í dag.

Mikil orka

Það var mikil ró yfir gestum hátíðarinnar og flestir að jafna sig eftir hamagang gærkvöldsins áður en stúlkurnar í Reykjavíkurdætrum stigu á sviðið Gimli.

Massive Attack stóð fyrir sínu

Massive Attack voru án efa langstærsta nafnið á Secret Solstice og stóðu gjörsamlega undir öllum væntingum hátíðargesta.

Fáguð og flott á sviði

Það fór ekki fram hjá neinum þegar gyðjan Jillian Banks tölti inn á sviðið á laugardagskvöldinu.

Tilraun sem svo sannarlega virkar

Höfuðsynd er skemmtilega litrík og innblásin plata.

Skrumskæling tónlistarinnar

Buniatishvili er auðheyrilega flinkur píanóleikari sem getur spilað gríðarlega hratt. En það var engan veginn nóg.

Alvara lífsins tekur við

Framhald bókarinnar Ekki þessi týpa. Dekkri og alvarlegri og nær ekki alveg sama flugi og fyrri bókin.

Vantaði undirölduna

Einstaklega fallegar náttúrusenur einkenndu sviðsmyndina, en tónlistin var of sakleysisleg.

Hál og mjúk sýning sem tunga hvals

Ekki sýning fyrir alla en sannarlega athyglisverð. Lagt er upp með að það sé undir áhorfendum komið hvernig til tekst en spyrja má hvort það geti talist sanngjarnt.

Risti ekki djúpt

Tónleikarnir áttu sín augnablik en ollu í heild vonbrigðum.

Hefði mátt yrkja betur inn í rýmið

Þegar á heildina er litið er Wide Slumber prýðissýning, sem var þess virði að sjá, en húsakynnin, sviðið og salurinn, sniðu henni of þröngan stakk.

Ævintýraljómi og náttúrustemning

Stórfenglegur flutningur á þriðju sinfóníu Mahlers.

Mávarnir görguðu á gúrúinn

Áhugaverð tilraun til að skapa öðruvísi stemningu, en hún leið fyrir slakan hljómburð og fuglagarg.